Twee weken - eigenlijk al 18 dagen: zo lang - of zo kort - zijn we hier nu. De dagen vliegen voorbij, maar het is al moeilijk om te vertellen wat precies wanneer gebeurde...
De feiten:
We vertrokken op 1 oktober in de avond, gebracht door twee auto's om onze 150kg bagage en buggy mee te kunnen sleuren. Twee vluchten, een taxi-rit en een kleine 24 uur later stonden we hier. Casper en Felix vonden de taxi fantastisch, maar sindsdien hebben ze toch elk een eigen voorkeur voor een vervoermiddel: Casper voor de tuktuks, Felix voor de bbbbbbbbrrrrrrrrrrrrr, brommers en moto's dus. Die laatste zijn er hier in overvloed! Hoewel, bij beiden ligt toch ook de skytrain in het bovenste laatje!
Ons appartement is gemeubeld, en met de hoogst noodzakelijke spullen (wat plastieken servies en een setje handdoeken en lakens) in de valiezen konden we al onmiddellijk 'thuis' logeren. We veronderstelden dat dat voor de jongens het eenvoudigst was. Het appartement is trouwens al helemaal ons territorium en ik denk dat we ons er al allemaal thuis voelen. We wonen op de vierde verdieping; het tuintje, zwembad, sauna en jaccuzzi, biljart en pingpongtafel zijn op het derde. Er zijn drie slaapkamers, elk met eigen badkamer en balkon, een living met zit- en eetgedeelte, ook met een balkon, en een open keuken. Daarnaast is er nog een 'washok'-balkon, dat leidt naar de 'maid's room'. Dat is eigenlijk maar een mini-kamertje met een badkamertje-tje. Onze meubels (belangrijk als je gemeubeld huurt in Thailand! Geloof me, tijdens onze trip in juni hebben we het een en ander gezien!) zijn modern en sober. Mijn enige bekommernis is dat ze niet 100% childproof zijn; ik vrees nu al dat de toestand van nu over twee jaar niet zal kunnen doorgaan als 'schade door normaal gebruik gedurende twee jaar'?
De afgelopen dagen hebben we telkens iets uitgezocht, gekocht, in orde gebracht... Zo hebben we intussen beiden een gsm met Thais nummer en hebben we een auto. Daarmee rijdt Aksel trouwens al heel gezwind rond! Ik euh nog niet, nee. Ook ons air shipment is al gearriveerd! Daarin zaten vooral spullen voor in de keuken, bed- en badgerief, een trip trapp en speelgoed voor de jongens! Soms vraag ik mij af wat we nu moeten aanvangen met die 18 kubieke meter spullen die nu op zee naar ons op weg zijn? Als we nog hier en daar een kleinigheidje kopen (een vergiet zou handig zijn, en nog wat glazen, en ja ook die tweede trip trapp), zou dat dan niet volstaan?
We hebben al een aantal grootwarenhuizen onderzocht: Makro, Carrefour, Tesco-Lotus en Gourmet. De eerste drie liggen relatief dichtbij en zijn het best bereikbaar met de auto. Vanaf nu kijken we wel uit wanneer we gaan! Vrijdagnamiddag en -avond zijn een 'no go'! Van Makro naar huis is 1,5 km rijden, maar daar hebben we op zo'n vrijdagavond ruim een uur over gedaan!!! Het is nog een beetje zoeken: in de ene supermarkt vinden we geen room, maar wel veel lekkere koekjes, de andere heeft wel lekker brood, maar minder keuze in beleg... In ieder geval: aan lekkernijen geen gebrek! De voorkeur van de jongens gaat duidelijk uit naar Carrefour: daar hebben ze winkelkarretjes met een autootje!
Aksel is al twee volle weken gaan werken. Intussen bleef ik bij de jongens... mmm, toch wel intensief!! Sowieso zit er nogal wat poeier in die boefjes, maar met jetlag, een warmte die ze niet gewoon zijn, in een omgeving die ze niet kennen,... hehe, vermoeiende dagen!! In ieder geval, op zo'n weekdagen hebben we ook al een en ander ondernomen. Elke dag wordt er gezwommen, of - als het niet kan wegens te veel regen - spelen we in de overdekte open ruimte (fietsen, 'pingpongen'). We verkenden ook telkens een stukje van onze onmiddellijke buurt: langs een paar kleine kronkelstraatjes (jawel, temidden van de hoogbouw) naar een fruit-en groentekraampje of naar een mini-superette voor brood, of langs de 'robot building' en een paar skyscrapers in aanbouw naar een potentiële crèche voor Felix. Ik heb drie crèches bezocht, en besloten dat het een Thaise crèche wordt waar die jongen de volgende maanden gaat spelen, eten en middagdutjes zal houden. Na twee bezoekjes met ons drietjes, denk ik dat we morgen Felix een halve dag alleen in de crèche gaan laten? Aan Caspers school, Saint-Andrews, hebben we trouwens ook al een bezoek gebracht. Over exact een week mag hij 'instappen'!!
Wat ik ondertussen ook al geregeld heb, is - om het heel oneerbiedig te zeggen - vervanging gezocht voor onze afwasmachine + strijkmand + poets-dienstencheques + babysit die we in België hadden. Dat is niet echt tof gezegd, maar dat is wel precies wat ik graag wilde dat onze maid/nanny voor ons ging doen! We hebben sinds drie dagen een - wat ze noemen - "live-out maid". Ze heet Santi, is naar eigen zeggen 24 jaar, van Nepali afkomst, maar geboren in Myanmar. Sinds vijf jaar woont en werkt ze in Bangkok. Ze komt tegen 10u bij ons, en helpt in het huishouden, vooral dus poetsen, afwassen en strijken. Ik zou ook graag willen dat ze op de jongens kan letten, maar dat is voorlopig maar heel beperkt mogelijk: ze kennen elkaar nog niet zo goed en er is geen gemeenschappelijke taal. Het is nog wat wennen: Delhi met Mary en Bhola is lang verleden tijd, Delhi en Bangkok zijn ook duidelijk verschillend, en daarnaast is een gezin met kinderen ook wel helemaal anders...
De emoties:
Nieuw, onbekend, spannend, intens... voor ons allevier denk ik. Felix kan het niet zo uitleggen, en voor hem zijn de veranderingen misschien ook het minst opvallend? Uiteindelijk heeft hij zowel in Gent als hier zijn natje en zijn droogje! Dat hij hier bovendien zo vaak mag zwemmen en nieuwe sandalen heeft, dat is gewoon bonus! Voor Casper zijn de veranderingen opvallend. We zijn net terug van ons eerste uitje in Thailand - drie dagen aan zee in een familieresort in gezelschap van een aantal andere Belgische en Nederlandse Bangkokianen-Bangkokkenaars-Bangkokkers-Bangkokkezen-... Nu is voor Casper de verwarring compleet: wat is nu Thailand, Bangkok, zee? Hij dacht dat we beneden gingen eten - alsof ons appartement een hotel was, met het restaurant beneden. Casper vergelijkt ook vaak met Gent. "Wij hebben 2 auto's. In Gent hebben we een blauwe, en hier deze!" Dat onze S Max niet meer van ons is, is gewoon een onacceptabel idee! Tegenwoordig wil hij ook alleen nog maar douchen in ZIJN douche! En zowel hij als Felix kennen al goed de gewoonten en de opbergplaatsen van het appartement. Hun nieuwe hobby is bijvoorbeeld 'schoenkastlegen': gewoon schoenen uit de schoenkast in het midden van de living gooien... dat doen ze wel een keer of vijf per dag, maar altijd wordt daarbij gelachen en gegierd alsof het absoluut nieuw is!! Daarna, als al het schoeisel van de hele familie in een onoverzichtelijke berg voor de voordeur ligt (vervelend als op dat moment juist de conciërge wil langskomen voor een technisch defectje!), kiezen ze elk hun favoriete paar uit en stappen daar fier mee door het huis (normaal lopen we hier alleen op blote voeten rond; overal ligt parket).
De verwachtingen en verzuchtingen:
Aah, de belangrijkste nu is: dat Casper zo snel mogelijk in het juiste ritme geraakt, op tijd kan slapen en ook voldoende - niet 's nachts wakker wordt, of tot elf uur 's avonds als een zombie uit zijn bedje komt en protesteert. En dan natuurlijk, dat beide jongens zich goed voelen in de crèche en op school!
En daarna... wil ik voor mezelf het een en ander uitzoeken, activiteiten starten, mensen ontmoeten, de stad ontdekken. Oh ja, er staat ons nog veel te wachten!
En ook het sportuniform even tonen. En de speciale schooltas!
Met twee op één trip trapp: soms gaat dat goed...
Maar soms is het gewoon makkelijker als mama helpt!
... en voor het slapengaan tv kijken op papa's computer!
