Grote Smurf en de zwembadkabouter

Ik geloof dat iedere zichzelf respecterende internationale school in Bangkok een International Day heeft. Caspers school heeft er voor de zekerheid een hele week van gemaakt! De eerste dag moest Casper in nationale klederdracht komen… Dat werd dus een zwarte broek met rode polo… dat lijkt toch tenminste een beetje op een Rode Duivel? Een andere dag werkte zijn klas rond het thema Canada en dus moest hij in rood en wit gekleed. Vandaag was de lunch een internationaal buffet. ’t Zag er delicieus uit: samosa’s en jalebi’s (oh nostalgie!) uit India, een heel uitgebreid aanbod aan Thais, Japans en Koreaans (mmm, heerlijke bulgogi en kimchi!), de tafel van de US had popcorn en hot dogs en donuts, Canada pannenkoeken met maple syrup, Australie had taarten en ‘fairy bread’, maar er was ook Italiaanse spaghetti, Franse salami en quiches en crepes…De Belgische inbreng bestond uit wafels en chocola (net uit de valies van granny en tante Charlotte!) Geweldig om te zien wat voor ‘voedzame’ selectie al die kinderen maakten aan het buffet :-) Achteraf mochten de mama’s en papa’s die mee hadden geholpen, ook meesmullen…

In de loop van de International Week moest Casper ook iets typisch van zijn thuisland meebrengen. Na wat hoofdbrekerij toch een inval gekregen: het Delhaize-stickeralbum van de Smurfen! Hoewel Casper eerst kwaad was geweest – het boek mocht absoluut niet mee naar school, stel je voor dat iemand het zou afpakken – was hij ‘s avonds zo fier als een gieter. Hij had tijdens ‘circle time’ rechtgestaan in de klas en had aan zijn klasgenootjes moeten vertellen welke Smurf hij de mooiste vond en waarom. En bij de gedachte alleen al begon hij weer hartelijk te giechelen: “hihihi Miss Sylvie en Miss Mammia hihihi kunnen dat niet goed zeggen hihihi ‘grote smurf’! Die zeggen ‘papa smurf’ hihihi”… Hilariteit! En ja, ook de juffen bevestigden dat het een heel grappig moment was geweest – Casper die hen – vrijwel tevergeefs – een en ander had proberen te smurfen…

Aksel in India, dat betekent ook dat heel deze week Felix mee naar Caspers school ging. Daar hoort trouwens een tussen-haakjes bij voor opa en nanny. Totnogtoe wilden onze mannen alleen hun Sesamstraat-tasje meenemen, de rugzak-met-Mickey-Mouse-of-Sylvester diende enkel om even mee rond te lopen in huis, maar niet om ergens mee naartoe te gaan. Tot dinsdagochtend! Ineens, zomaar, grote crisis, moest alles uit de gewone tassen in de rugzakken, anders konden we niet vertrekken. En zodoende lopen er nu elke dag in Bangkok twee kaboutertjes rond met een grote, rode rugzak, en met elke stap huppelen de beentjes van een Mickey Mouse en een Sylvester mee… Hilarisch! We hebben nog meer bekijks dan anders!

En dus na de stop in Saint Andrews (waar alles koek en ei is, tot Felix Ms Maria of Ms Sylvie in het oog krijgt, want dan zet hij het op een brullen; intussen tot groot jolijt van die twee, want het is zo’n komische situatie, elke dag opnieuw exact hetzelfde scenario) wandelen Felix en ik naar de crèche… Fillieke gedraagt zich dan echt als een meneerke, flink stappen, hoofdje scheef als hij iets wil zeggen, druk knikken, waaien naar de meisjes, alles willen benoemen – met een duidelijke voorkeur voor transportmiddelen (‘bbsssj’, ‘taasi’,‘bomme’ en ‘teeiin’), wijzen naar de lift (toch niet de trap nemen voor een volledige verdieping??), zelf op het juiste knopje duwen, bellen aan de deur, kusje bij het afscheid, terwijl hij zelf zijn sandalen uitprutst…

Voor zover ik zijn juf begrijp – maar dat is allemaal heel relatief en ik moet toegeven dat mijn woordenschat in het Thais op dat vlak eerder beperkt is ;-) – gaat de toilettraining nogal goed. Ik durf toch enige reserves te hebben! Ik heb er geen idee van wanneer ze hem precies een broekje aandoen (we gaan – toch wel! – ‘s morgens met een pamper aan), maar ’s avonds is hij regelmatig uitgedost in een crèche-outfit (ondanks de reservesetjes in zijn rugzak). En toen ik merkte dat – na een net succesvol uitgevoerde pitstop – het voelen van water voor Felix toch onmiddellijke consequenties heeft (onderweg naar huis bij de visjes…) zijn we ook weer helemaal overgeschakeld op de authentieke zwemluiers…

Jaja, zwemmen… Felix krijgt er niet genoeg van! Ziet hij zijn zwembroek, of zijn bandjes, of zijn brilletje… hij is niet meer te houden, begint zich ter plaatse om te kleden. Hij trekt mij mee naar mijn badpak en hij staat – letterlijk – te schudden van ongeduld. Meneer springt in het water – met of zonder bandjes aan – ondiep of diep, maakt allemaal niet uit. Tante Nessie, Felix is een zeer interessant zwemgeval… hij trappelt zich vooruit, of hij blijft drijven met zijn voeten in de lucht – onderbenen gewoonweg loodrecht op het wateroppervlak! (Intussen maakt Casper indruk, nu hij echt zwembewegingen maakt en eigenlijk al vrij vlot over en weer zwemt (ja, toch wel 'zwemt', er zit al ‘slag’ in) in het diepe bad, of de ringen al snorkelend uit het ondiepe vist!) En als Felix in het zwembad iets brabbelt van “mama, mome.. mome..ming”, betekent dat hem in en uit het water hijsen op het liedje van “poppeke ge moet van de deur afgaan…” en hem ‘heel hard’ in het water ‘laten vallen’ op het einde. Een seconde later zegt die kabouter maar een ding: “nooo”, en dat betekent… inderdaad “nooooog”!