… worden – langzaamaan – groot! Continue ontwikkeling waarschijnlijk, maar het besef “he, die kan dat al?” of “amai, straf gedaan!” komt zo ineens. En als er zo op verschillende vlakken tegelijkertijd opvallende vooruitgang is, dan denkt een mens “jeezes, onze jongens worden zo snel groot!”
Felix bijvoorbeeld. Die jongen wordt dagelijks geconfronteerd met Nederlands, Thai en Engels. Of het nu te maken heeft met onze recente vakantie met extra veel input in Nederlands, of niet, maar ineens lijkt hij nogal “spraakzaam”. Hij wil graag zoveel zeggen, zoveel duidelijk maken, en zijn domme – of “contraire” papa en mama – die reageren zo vaak compleet verkeerd. We zijn dus in het stadium van heel veel gebrul, krokodillentranen, maar ook van trotse, blije blikken als hij uiteindelijk toch begrepen wordt. Laten we wel wezen: niemand van jullie kan hem verstaan – dat is alleen onze specialiteit. Maar we kunnen wel een voorsmaakje geven…
Uitspraak is voor Felix wel een beetje moeilijk – zal waarschijnlijk – volgens ons – logopedie moeten volgen. Hij uit weinig verschillende klanken, en degene die hij produceert, zijn heel erg nasaal. Eigenlijk kan hij maar een 5-tal medeklinkers: ‘m’, ‘n’, ’ j’, ‘w’ en ‘l’, weliswaar met enige variatie. ‘P’ – en andere aanverwante klankcombinaties – worden vervangen door een moeizaam uitgesproken ‘m’ en bijvoorbeeld ‘k’ wordt vaak gewoon weggelaten. De meeste klinkers worden goed uitgesproken, behalve ‘o’ en ‘oe’ – die laat hij ook wel eens vallen.
Even een korte test:
Mama: lijkt een makkie, maar kan ‘mama’ of ‘papa’ zijn
Ellie: hijzelf natuurlijk!!
Amme: duidelijk Casper!
Mamme: zijn pamper – tegenwoordig een belangrijk onderwerp, maar daarover dadelijk meer
Mamaja en wiwi: zijn lievelingsfruit, namelijk papaya en kiwi
Miemie: inderdaad, ‘pipi’
Jemi mieeee: duidelijk verschillend van het vorige: ‘joepie omi!’
Mama ming!: vol enthousiasme ‘papa springt!’ Jawel, Aksel springt vanop de springplank het zwembad in!
En dan is er nog zoiets als “ijns” (met lang aangehouden ‘ij’ en een heel nasaal woordeinde), voor hem de twee meest belangrijke voedingsbestanddelen: rijst en ijs. Vervelend voor hem klinken de twee heel erg hetzelfde. Maar geluk bij een ongeluk: rijst vindt ons meneerke zo lekker (soms is het het eerste dat hij ’s morgens zegt, en begint hij al bij het ontbijt aan een overschotje witte rijst!), dat het net zo goed dessert kan zijn als ijs …
Tot zover taalontwikkeling in het Nederlands. Ook al hoort Felix in de crèche voornamelijk Thai, hij heeft – volgens zijn juffen – een voorkeur voor Engels. Hij reageert meer en ‘juister’ bij vragen in het Engels. Ons was het trouwens ook al opgevallen dat hij altijd op de verwachte manier reageert als hem iets in het Engels gevraagd wordt. Natuurlijk geen moeilijke discussies, maar korte vragen over koekjes of spelen. We hebben al twee woorden geregistreerd, die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten: “yes” en “no”, dat laatste meestal meermaals uitgesproken en gecombineerd met zeer pertinente gesticulatie! Helaas, over zijn vooruitgang in het Thais hebben wij geen zinnige bijdrage.
En pampers dus. Die wil Felix dit nieuwe jaar overdag niet meer aan, alsof hij het zijn persoonlijke voornemen voor 2009 heeft gemaakt. Af en toe kunnen we hem nog eens afleiden en hem er een aandoen – hehe, middagdutje gered of autorit naar de winkel, maar daarbij moeten we soms alle truken uit de kast halen! Hij gaat regelmatig op het potje – of liever nog het toilet, zowel pipi als kaka. En meestal trekt hij vrij ostentatief aan zijn kleren om te zeggen dat hij nog eens moet. Maar eigenlijk, om eerlijk te zijn, gaat zijn voorkeur uit naar rondlopen in zijn blootje en gewoon doen waar het uitkomt…
Spreken, zonder pamper rondlopen, en alle mogelijke andere activiteiten: Felix is gewoonweg Caspers copycat. Soms nog een tikkeltje erger. Decibels produceren bijvoorbeeld, rood worden van colere en je uitdagend uitlachen als hij toch nog eens zijn bed uitkomt (inderdaad, sinds twee weken kan meneer ook zijn bed uitklimmen!). En net zoals Casper zich soms moeit als wij boos zijn op Felix, zo doet Felix enthousiast mee als wij Casper op het matje roepen – hoofdje scheef, vingertje in de lucht, de onschuld zelve…
Caspers vooruitgang is even fenomenaal. Zijn taalontwikkeling heeft ook serieuze vorderingen gemaakt. Hij spreekt nu vrij veel, herhaalt veel, maakt lange zinnen en hele verhalen over wat we bijvoorbeeld een week geleden hebben gedaan. Er zijn nog wel een aantal ‘bijzonderheden’ aan zijn taal die er voorlopig nog niet uitgeraakt zijn; zo spreekt hij nog steeds over “guw boek” en “sonze auto”. En, hij heeft nog steeds zijn Gentse accent, zelfs in het Engels komt er een vette Gentse r door! En soms zijn er van die grappige zinnen, woorden die hij niet goed gehoord heeft en dan later zelf in een nogal originele woordcombinatie gebruikt. Mijn favoriete uitspraken zijn “de deur moet toe voor de kruimelen van de boor!” en – in de auto “papa, mijn wortel (gordel is zo’n moeilijk woord) knijpt een beetje” !
In feite was hij voor de kerstvakantie maar een zestal weken naar school geweest. Wij veronderstelden dus dat hij van Engels nog niet zoveel verstond; er waren ook geen aanwijzingen dat hij dat wel zou doen. Hij herhaalde vooral korte zinnetjes, met een soort van ritme of melodie in, waarschijnlijk omdat zijn juffen die altijd zo uitspreken. Zo begon hij soms – terwijl hij met zijn trein aan het spelen was – ineens te zeggen “are you listeling, are you listeling?” of “Olivia, olivia, olivia, who do you see?” Maar nu de school terug begonnen is, lijkt het ineens snel te gaan met zijn taalontwikkeling, alsof hij een klik gemaakt heeft, alles wat hij de afgelopen weken ergens mentaal heeft opgeslagen, nu ook effectief begint te gebruiken. Hij vertaalt soms woordjes gewoon uit zichzelf “strawberry is aardbei”, mengt soms de twee talen – vooral als er cijfertjes in voor komen, want hij telt tegenwoordig liever in het Engels (in de lift “We moeten nu op one zijn”!), antwoordt als Santi iets vraagt of als zij een of ander huishoudtoestel niet aan de praat krijgt, vraagt hij haar (ook met zijn hoofdje scheef) “not working?”
En ja, ook op sanitair vlak heeft Casper vooruitgang geboekt! Sinds een maand wil hij niet meer met een pamper slapen ’s nachts. Meestal gaat het goed, maar er is toch meestal nog wel een nachtje per week dat mamalief er zo rond vier uur uit moet om een jongetje uit een natte pyjama te hijsen en in een droog bedje te leggen… In ieder geval: wij vinden het geweldig – komen we zo binnenkort in een pamperloze wereld??!
Gaatjes boren, vijzen inschroeven, bbq-stel in elkaar steken, en alles wat met auto’s en brommers te maken heeft: het is nog even populair als twee jaar geleden! De ‘brommermania’ gaat nu wel een nieuw hoogtepunt tegemoet, nu we – jaja, papa Aksel geniet er stiekem evenveel van ;-) – een brommer gekocht hebben. Voorbije weekend hebben we ook helmen gekocht – vier stuks! Casper vindt het allemaal fantastisch – vooral ook het idee dat de nummerplaat er nog niet op hangt “De politie mag sons niet zien!” en in dezelfde adem, maar half fluisterend – op samenzweerderige toon “Papa, gaan we nog een toertje maken?”
Oh, Casper heeft nog hobby’s! Computers aan- en afzetten, mee mailtjes sturen, cd’s veranderen, vooral ook met de volumeknop spelen. Er steekt pas een nieuwe CD in en meneer vraagt “zal ik nu eens andere muziek opzetten?” Maar dan, de allernieuwste hobby…. fotograferen!! Als hij het fototoestel ziet, wil hij foto’s trekken, maakt niet uit waarvan of van wie. En zo hoor ik hem soms smeken bij zijn papa “papa, alstublief, één fotootje?!” Onlangs hebben we alle foto’s gedownloaded en zagen we de wereld zoals die eruit ziet als je maar een meter groot bent! Heel veel foto’s van onze parket, bloembakken, benen en blote voeten, ook wel mensen vanuit kikkerperspectief (niet flatteus, dus gecensureerd!) en heel veel mensen die we niet kennen (getrokken terwijl we eigenlijk het Koninklijk Paleis of een tempel bezoeken), waaronder een serietje van een jonge blondine… Maar hij heeft natuurlijk ook een foto van zijn liefste papa getrokken…
