Het fruitmoment, een dagelijks wederkerend fenomeen. De eerste dagen in Bangkok waren op dat vlak nogal 'arbeidsintensief', moeilijk zeg maar. In België gaan een peer, een banaan, een kiwi, groene, pitloze druifjes er meestal wel vlotjes in; bij Casper zeker, bij Felix soms. Hier wilden we de jongens zo snel mogelijk de 'nieuwe' vruchten leren kennen. We kochten pomelo, bananen, ananas, inheemse mandarijntjes en druiven, broodvrucht (maar wij houden het meestal op de Engelse naam jackfruit), drakenfruit (of pitaya), en papaya.
De vruchten scoorden niet geweldig goed...
pomelo: wordt ostentatief genegeeerd.
bananen: nogal wisselend succes: de ene dag krijgen de jongens er niet genoeg van, willen ze er elk 3, de volgende dag lijken de bananen behekst.
ananas: geslaagd voor Casper, Felix keurt zoiets - gesneden of ongesneden - geen blik waardig!
mandarijntjes: worden hoogstens afgezabberd, en je krijgt gegarandeerd het vel terug
inheemse druiven: hebben pitjes en velletjes... moet ik meer zeggen? Felix heeft een week lang alleen ingevoerde pitloze druiven gegeten!
broodvrucht: mmm, 2 stukjes eten gaat nog net, daarna toch liever iets anders
drakenfruit: "van drakenfruit word je zo sterk als een draak!" kon hen niet overtuigen; drakenfruit kan wel goed vliegen - heel de living rond! Thuis eten onze jongens het nauwelijks of niet, maar op school en in de crèche is het blijkbaar wel lekker!
papaya: heeft voeten in de aarde gehad om onze jongens te laten proeven; we hebben vooral grapjes gemaakt -"opa? neeee! mama? neee! papa? jaaaaa!" - om ze ook maar even te laten proberen... hehe, dat was een opgave! Maar nu maken we datzelfde grapje terwijl de papaya naar binnen geschrokt wordt!! Joepie, lekker!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment