Caspers rapport

Voorbije week kreeg Casper zijn rapport en gisteren hielden de juffen, Ms Sylvie en Ms Maria (Casper zegt "mammia"), evaluatiegesprekken met de mama's en papa's.

Het zal wennen worden, terug in België, die summiere rapportjes met enkel een "kan beter, wel, goed, zeer goed" voor een beperkt aantal onderdelen! Vergeet dat hier! Hier worden de kinderen geëvalueerd op zes ontwikkelingspeilers. Dat wordt weergegeven in een overzichtelijk A4-tje. Daarnaast wordt er voor ieder kind een ringmap gemaakt met daarin een overzicht van de verwachte ontwikkeling in de Early Years (gaat van Nursery, over Kindergarten naar Reception, dus voor kinderen tussen 2 en 5, zeg maar). In een schema worden de doelen weergegeven die de kinderen in die periode zouden moeten bereiken. De juffen duiden erin aan wat de kinderen al consistent kunnen en doen. Er worden kleurcodes gebruikt, zodat je na afloop van de Early Years een mooi overzicht hebt, maar vooral ook een toffe herinnering. Want in die ringmap zitten ook per "development area" foto's, genomen gedurende het schooljaar, met daarbij feedback van de juf. Zo zit er voor "Creative Development" Caspers orchideeënschilderij in, een foto met een lachende Casper in schilderschort en het commentaar van de juf "Casper is concentrating on this beautiful painting of the orchids. KG October 2008". Of voor "Language and Literacy": "Casper can copy his name using his name card. He is very pleased with his name card and carries it around with him!" Ms Sylvie lachte terwijl ze me dit toonde (met nog eens twee foto's van een geconcentreerde Casper die net een "C" aan het schrijven is), zei dat ze hem soms echt nadrukkelijk moest zeggen om zijn naamkaartje bij de andere te laten liggen; anders loopt ons meneerke er een ganse dag mee rond! Of nog voor "Mathematical Development" (daaronder wordt ook alles gerekend dat met ruimtelijk inzicht te maken heeft) "Casper enjoys jigsaw puzzles and can sit happily completing them. Well done Casper!" met drie fotootjes waarop Casper een puzzel van een traktor maakt.

Ms Sylvie excuseerde zich omdat zijn kaftje nog maar weinig info bevatte (wel alles is relatief natuurlijk, twaalf foto's al intussen met telkens uitleg bij), omdat hij tenslotte nog geen vier weken op school zat. Ze zei ook hij deze week weer een sprongetje vooruitgang gemaakt heeft. Ineens is hij niet meer zo afzijdig als voorheen. Hij trekt op met een Matthew (onmogelijk weer te geven hoe hij zelf die naam uitspreekt, maar grandioos grappig!), Florian en soms spreekt hij ook over een 'Abbabel' (Annabel dus). Gisterenmorgen was hij zo vrolijk, dat hij een heel verhaal vertelde aan de juffen - in het Nederlands. Een duidelijk teken dat hij zich goed voelt op school, zei Ms Sylvie, en dat geloof ik graag.

Politiek protest

't Is meer om jullie gerust te stellen, want eigenlijk merken we er niet zo veel van, van al dat politiek protest, het sluiten van de luchthavens, de opstandjes en relletjes, de reacties van het leger en de premier... Natuurlijk, het houdt ons bezig, er wordt over gesproken, maar hier op straat, thuis, op school is er niks van te zien. De Belgen die toevallig dinsdagavond naar huis terugkeerden - of diegenen die dat tevergeefs probeerden - hebben heel wat spectaculairdere verhalen.

Moet ik de achtergrond schetsen? Eigenlijk is wat wij weten maar hetzelfde als jullie, wat BBC World en VRT en De Standaard en De Morgen berichten. In dit conflict staan twee partijen tegenover elkaar: de PAD (People's Alliance for Democracy) en de People Power Party (PPP). De eerste groep zou een soort van losse alliantie zijn van royalisten, zakenlui en de stedelijke middenklasse. Wat hen verbindt, is hun overtuiging dat deze regering corrupt is en niet (of onvoldoende) koningsgezind. Zij dragen gele t-shirts; geel, omdat dat naar het schijnt de lievelingskleur van koning Bhumibol is. Aan de andere kant staat de PPP, de partij van premier Somchai, schoonbroer van Thaksin (die tussen haakjes in 2006 door een coup van de macht is gehaald en sindsdien in Thailand effectief veroordeeld is voor corruptie). Deze Thaksin is ongelooflijk populair bij de plattelandsbevolking, en de PPP kan er rekenen op heel wat steun. Hun aanhangers dragen rood. Door de PAD worden ze afgeschilderd als domme, onontwikkelde boeren. Dit conflict verdeelt de Thaise bevolking dus echt in twee: stad versus platteland, het aanvaarden van een democratisch verkozen leider of niet.

De PAD begon met 'serieuze' acties in mei van dit jaar. Sinds augustus worden regeringsgebouwen bezet, de vorige premier - ook al een Thaksin-getrouwe - werd afgezet, Somchai is nog maar in september democratisch verkozen. Sinds dinsdagavond houdt de PAD ook twee luchthavens in Bangkok bezet. De inzet is het aftreden van premier Somchai en een aanpassing aan het hele politiek bestel. Legerbaas Anupong had gisteren aan de premier gevraagd de regering te ontbinden en nieuwe verkiezingen te organiseren; anderzijds vroeg hij de PAD om de internationale luchthaven Suvarnabhumi zo snel mogelijk te ontruimen. Zijn twee vragen werden genegeerd.

Om 21.00 Bangkok time heeft de premier de noodtoestand uitgeroepen in de twee luchthavens. De ontzettingsacties moeten gebeuren onder leiding van de politie, met hulp van de Navy (voor Suvarnabhumi International Airport) en de Air Force (voor Don Muang, de nationale luchthaven). De Army wordt niet opgeroepen, wat de geruchten over een mogelijke coup door het leger (die tussen haakjes de ganse dag de ronde deden) enkel versterkt!

Buitenlanders speculeren hevig mee. Gisteren dacht Aksel dat het leger wel zou tussenkomen, ik was ervan overtuigd dat de koning dat zou doen. Blijkbaar moeit die zich heel weinig met politiek, alleen in uiterst moeilijke situaties. Omdat hij zich zo opstelt, wordt zijn mening danig geapprecieerd. Komt daarbij dat hij volgende week jarig is, en dus een ideaal moment om een publieke mededeling te lanceren. Dacht ik. Het lijkt erop dat het zo lang niet zal duren. Verwachtingen zijn dat het een drukke nacht wordt...

Hoogtepunten van opa's reis

Wat opa en nanny zelf de toppers van hun reis vonden, weten we niet precies. Wij hebben alleszins onze eigen top 4 samengesteld van wat we samen beleefd hebben. In chronologische volgorde waren dat...

1) Loy Kratong of Festival van het Licht: ieder jaar wordt het einde van het regenseizoen gevierd, door de riviergoden of -geesten te eren. Wanneer het feest valt, hangt af van de maanstand; dit jaar viel Loy Kratong op 12 november. Het gebeuren is van brahmaanse oorsprong, en lijkt inderdaad wel op het hindu Diwali-feest. Er worden die dag kleine bootjes gemaakt van in lotusvorm gevouwen bananenbladeren, versierd met orchideeën en brandende kaarsjes. Deze kratongs worden overal te water gelaten. Wij zijn met ons allen - zoals duizenden anderen - afgezakt naar de Chao Phraya rivier en hebben een boot genomen tot bij Wat Arun (het atomium van Bangkok, zeg maar). We keken gewoon onze ogen uit en genoten van de feestdrukte. Later op de avond konden we vanop ons terras nog een stukje van het vuurwerk zien...

2) Hua Hin, oftewel een badplaats op twee uur rijden van Bangkok: hier hebben we drie rustige dagen doorgebracht in een familiehotelletje. Geen spectaculaire verhalen, gewoon relax. Casper en Felix hebben zich reuze-geamuseerd in de zwembaden, en natuurlijk ook pootjebadend in zee. De paarden, die klaar staan om toeristen op het strand te laten rijden, staken hun ogen uit, maar toen Aksel hen erop zette, brulden ze om ter hardst. En Nancy en ik hebben ons aan de 'beach pool' laten masseren... heerlijk!

3) Thais-Franse avond: in een restaurantje bij ons in de buurt hebben we eerst heerlijke, Thaise gerechten gegeten en daarna... petanque gespeeld. Als Aksel nog een beetje oefent, mag hij in het wedstrijdteam spelen, ongelooflijk zoals die kan 'tirer et pointer'! In ieder geval, Piet en Nancy zullen werk moeten maken van hun petanquebaan in de tuin, willen ze een kans maken tegen ons ;-)

4) Sirocco - het laatste hoogtepunt, en bovendien een letterlijk, want het situeerde zich op de 64ste verdieping! Daar buiten op het terras hebben wij genoten van fenomenaal uitzicht, een heerlijk diner en een live orkest! Gewoon super!

Container aangekomen!

Achttien kubieke meter dozen zijn zaterdagochtend afgeleverd! Gelukkig waren opa en Nanny een half uurtje eerder bij ons toegekomen; zo leek het alsof die twee bij het verhuispakket hoorden, opa bij de assemblagekit van het "ladderbed" en nanny bij de dozen beddengoed! Handig, zo'n privé-verhuizers!

Even zaten we met de handen in het haar: waar blijven met nog eens achttien kubieke meter spullen? Wat hadden we toch nog allemaal meegenomen? We begonnen met de dozen speelgoed uit te laden - kwestie van Casper en Felix bezig te houden. Vreemd ingepakt, maar het gaf wel onmiddellijk voldoening: in een doos zat enkel en alleen het playmobil piratenschip, niks anders!

Aan de andere kant waren er ook dozen volgepropt met boeken! Wij dachten dat we de meeste boeken op zolder in Gent hadden laten staan? Gelukkig hadden we ook onze boekenkast mee verhuisd: kastje op slot, schappen apart. De kast is goed en wel gearriveerd, behalve... het sleuteltje!

Het relaas van een week

Vorige week geen speciale evenementen, geen spectaculaire uitstappen of fenomenale nieuwtjes. Sleur? Neen, zeker nog niet, al lijken de dagen allemaal wel een beetje op elkaar...

Aksel gaat uiteraard elke dag werken. En nee, ik kan daarover nog steeds geen details geven; hij heeft zijn huiswerk niet gemaakt :-)

Tot voor kort spendeerde hij al zijn vrije tijd aan het uitzoeken van een muziekinstallatie. Neen, ook hierover kan -mag- ik geen details geven! Mijn oorspronkelijk relaas werd gecensureerd! Ik denk dat Aksel een of andere vorm van virtuele agorafobie heeft. Maar het resultaat van al dat vergelijken staat er nu, en mag er zijn ook!

Belangrijkste dagtaak van papa volgens Casper: DVD van "Dag Sinterklaas" opzetten.

Casper gaat iedere dag naar school: sport op maandag, zwemmen op woensdag en vrijdag. Aksel gaat hem 's morgens brengen, ik ga hem om 14.30 halen. Hij lijkt meestal enthousiast, maar blijkbaar is hij nogal afzijdig en zegt hij geen woord in de klas - niet in het Engels, maar ook niet in het Nederlands. Elke dag vraag ik hem wat hij gegeten heeft: "Euhm rijst en euhm kip", "En geen groentjes?", "Nee, geen groentjes, er waren er geen!" Dan haalt hij zijn schouders op en trekt een onschuldig gezicht, terwijl ik zeker weet dat er dagelijks groentjes geserveerd worden. Als ik hem zeg dat ik graag zou willen dat hij groentjes eet, zegt hij - elke dag opnieuw - "morgenvroeg misschien". Soms lijkt het alsof onze plaat is blijven hangen.

Vrijdag bleef de school gesloten wegens 'hand, foot and mouth disease'. Voor de ongeruste grootouders: http://www.nhs.uk/Conditions/Hand,-foot-and-mouth-disease/Pages/Introduction.aspx?url=Pages/What-is-it.aspx kan geruststellen; dit is de link die we van de schooladministratie kregen. Vandaag ging Casper dus weer naar school, maar - wegens drie nieuwe gevallen in Kindergarten - blijft zijn klas vanaf morgen voor de rest van de week thuis. Een verpleegster heeft alle kindjes onderzocht en Casper bleek nog gezond. Wat natuurlijk niet uitsluit dat hij al besmet kan zijn...

Felix gaat iedere dag naar de crèche, de laatste dagen zelfs zonder te wenen!! Van maandag op dinsdag had hij een verschrikkelijke nacht - tandjes, dromen? Geen idee! In ieder geval had ik hem dinsdag wat langer laten slapen, was ik bijna de hele voormiddag met hem thuis gebleven - samen spelen, boekjes kijken,... 't Was duidelijk dat hij genoot van de exclusieve aandacht! Als ik Fillies over-en-weer-schriftje mag geloven, dan kan die jongen eigenlijk al het Engelse alfabet, het Thaise ook en bovendien tellen tot tien?! Spijtig dat hij het nog niet zelf kan bevestigen ;-)!

Spreken doet Felix nog lang niet, maar er is al klankdifferentiatie! "Papa" komt er nog niet uit, lijkt nog steeds op "mama", maar "mama" en "papa" worden wel lichtjes anders uitgesproken. Als ik eerst vraag "Waar is Felix?" (dan wijst hij op zichzelf), dan "Waar is Fillie?" (wijst nog eens op zichzelf) en dan "Wie is dat?", terwijl ik naar hem wijs, dan klinkt het ongeveer als "niniiie". Als hij met lego bezig is, iets maakt en ik zeg "Wauw, dat is mooi!", knikt hij trots en zegt "ooooiij".

Spreken of niet, die jongen krijgt toch alles gedaan wat hij wil! Ofwel kijkt hij superkoddig (een mens kan hem gewoon niks weigeren!), ofwel zet hij zijn keel open... ongehoord!! Dat wij ooit gedacht hebben dat Felix een stil ventje was??!?!? In ieder geval: het aantal geproduceerde decibels overschrijdt de pijngrens zodanig dat Casper soms vanzelf mee weent ("Mama, Felix mag zo niet wenen! Ik wil dat niet!") en wij - met een hoofd op ontploffen, de waanzin nabij - geven hem dan zijn zin... :-S

En ik? Soms vraag ik mij af hoe het komt dat ineens de dag erop zit, zonder dat ik iets gedaan lijk te hebben! Vanaf 14.00 ben ik continu in het getouw voor onze mannen: alletwee naar huis brengen, zorgen voor eten en entertainment, en ze ook wassen en in pyjama steken voor papa naar huis komt. De avonden zijn nog steeds hectisch; dat had ik eigenlijk niet verwacht - ik dacht dat het rustiger zou zijn dan in België. Maar hier zijn onze mannen opvallend meer vermoeid 's avonds: veel kortere middagdutjes, gecombineerd met al die nieuwe indrukken, de warmte,... ?

Resten mij dus enkel de voormiddagen... In principe breng ik Felix naar de crèche, en ben ik terug tegen 9.00u. Vorige week was het een Felix-dinsdagochtend en Casper-vrijdag. Normaal ruim ik hier eerst een beetje op, steek een wasmachientje in, lees en schrijf emails, blog en bel rond en informeer mij over de meest uiteenlopende zaken: meubilair, planten, taallessen en andere activiteiten, clubs...

Neen, al dat telefoneren is niet alleen voor mezelf! Voorbije week heb ik heel wat rondgebeld voor Casper: ons meneerke wil per se... trompet spelen!! Met dank aan het verhalenboek van omi! Als ik op een dag verlegen zit om nieuwtjes voor op de blog, kan ik jullie blij maken met het verhaal van Krokodil en Olifant, die respectievelijk viool en trompet spelen. Maar binnenkort volgt misschien ook wel een relaas over ons bezoek aan Gymboree - muziekles voor 3-jarigen. Let's see!

Caspers vragen(v)uurtje

Op dit soort van vragen geef ik elke dag antwoorden; of ten minste dat probeer ik toch!

- "Waarom moet ik water drinken?"
- "Waar is Sinterklaas nu?"
- "Wanneer gaat papa een beetje bloed hebben, zodat hij niet kan gaan zwemmen?"
- "Waarom moet die auto tanken?" "En die andere auto?" "Onze auto ook??" "En de taxi's?" "En de moto's?" "En de brommers?" Met dan, na mijn uitleg over motoren in alle mogelijke voertuigen, benzine, diesel en kerosine en fietsen zonder motoren: "heeft een helikopter ook kerosine nodig?" (de helikopter had ik nu net niet vermeld in mijn rijtje voertuigen!)
- "Mama, jij hebt nu geen kaka gedaan?!" "Nee, jongen, ik moest nu geen kaka doen" "Waarom gebruik jij dan toiletpapier als jij alleen maar pipi doet?"
- "Waar is mijn oranje stoel nu?"
- "Waarom mag ik nu geen chocolade cornflakes eten?"
- "Wanneer word ik zo groot als papa?"
- Nadat Casper staand pipi gedaan heeft, en ik gezegd heb dat ik ook moet: "Ga jij ook zo" (en dan zwiert hij zo'n beetje ostentatief met zijn piemel) pipi doen?"
- "Als opa weg is, komt Sinterklaas dan?"
- "Wanneer komt de jongen met het groen van de zwarte mevrouw?" (achtergrond: er is hier een zwarte mama met 3 jongens; die hebben een soort van groene speelgoed-fiets-brommer, waar Casper graag nog eens mee zou willen rijden)
- "Wanneer heb ik 2 felixen?" (vervolg van het gesprek: "Wil je nog een broer hebben?", "Ja, nog een Felix, ik wil..." en dan variabel, maar de laatste keer wou hij nog 2 zussen en 2 broers!)
- "Waar is de rorosoris nu?" (dinosaurus dus, maar dat kan verwijzen naar zijn pyama, of naar een tekening van een dino, of misschien wel het uitgestorven dier zelf?)
- "Weekend is weekend he?", zonder enige aanleiding, en niet bedoeld als statement, hij verwacht dan echt een antwoord! Het vreemde is dat hij mij deze vraag al ettelijke keren gesteld heeft? Misschien bedoelt hij dat als vertaling tussen Nederlands en Engels? (zoals we soms verduidelijken "please" betekent "alstublief"?)
- "Waarom mag de lucht (aircon dus) niet aan als de deur openstaat?"
- "Wanneer mogen de plantjes nog eens eten?"
- "Waarom neemt papa een computer mee naar het werk?" en vervolgens, na mijn uitleg over wat papa moet doen (euhm, voor zover ik dat weet), "En waarom heb jij dan ook zo een?"
- "Ik ben vandaag heel flink geweest he?", als het van zijn gedrag afhangt of hij nog naar de DVD "Dag sinterklaas" mag kijken voor het slapen gaan. Soms wordt deze vraag gevolgd door een vergenoegd "En Felix niet he?!"

en tenslotte, nog maar eens om heel zeker te zijn: "Eerst komt opa, dan gaat opa weg, en dan komt Sinterklaas, he mama?"

Granny nee, mama nee, papa ja!!

Het fruitmoment, een dagelijks wederkerend fenomeen. De eerste dagen in Bangkok waren op dat vlak nogal 'arbeidsintensief', moeilijk zeg maar. In België gaan een peer, een banaan, een kiwi, groene, pitloze druifjes er meestal wel vlotjes in; bij Casper zeker, bij Felix soms. Hier wilden we de jongens zo snel mogelijk de 'nieuwe' vruchten leren kennen. We kochten pomelo, bananen, ananas, inheemse mandarijntjes en druiven, broodvrucht (maar wij houden het meestal op de Engelse naam jackfruit), drakenfruit (of pitaya), en papaya.

De vruchten scoorden niet geweldig goed...

pomelo: wordt ostentatief genegeeerd.
bananen: nogal wisselend succes: de ene dag krijgen de jongens er niet genoeg van, willen ze er elk 3, de volgende dag lijken de bananen behekst.
ananas: geslaagd voor Casper, Felix keurt zoiets - gesneden of ongesneden - geen blik waardig!
mandarijntjes: worden hoogstens afgezabberd, en je krijgt gegarandeerd het vel terug
inheemse druiven: hebben pitjes en velletjes... moet ik meer zeggen? Felix heeft een week lang alleen ingevoerde pitloze druiven gegeten!
broodvrucht: mmm, 2 stukjes eten gaat nog net, daarna toch liever iets anders
drakenfruit: "van drakenfruit word je zo sterk als een draak!" kon hen niet overtuigen; drakenfruit kan wel goed vliegen - heel de living rond! Thuis eten onze jongens het nauwelijks of niet, maar op school en in de crèche is het blijkbaar wel lekker!
papaya: heeft voeten in de aarde gehad om onze jongens te laten proeven; we hebben vooral grapjes gemaakt -"opa? neeee! mama? neee! papa? jaaaaa!" - om ze ook maar even te laten proberen... hehe, dat was een opgave! Maar nu maken we datzelfde grapje terwijl de papaya naar binnen geschrokt wordt!! Joepie, lekker!

Muang Boran

Vandaag hebben we schatten gezocht, trappen en ook standbeelden geteld, robotje gespeeld, "the maze" gespeeld, vragen opgelost over Thaise volkskunde, behendigheid getoond met hoepels...

't was "Treasure Hunt", een activiteit georganiseerd door de Belgische Club, in Muang Boran - oftewel Ancient City. Dat is in feite een heel groot park in de vorm van Thailand, waar een hele hoop originele huizen heropgebouwd zijn (à la Bokrijk, of Hollókő voor de Hongarijekenners), maar waar ook een aantal indrukwekkende monumenten op schaal 1/3 zijn nagebouwd. Hun positie in het park is trouwens helemaal volgens waar ze ook in realiteit staan.

Eigenlijk wist ik wel van het bestaan van dit park af, maar ik dacht dat het niet zoveel om het lijf had. Nu kan ik alleen zeggen aan al onze toekomstige bezoekers: dit is toch wel een toffe uitstap! Relax fietsen of met een golfkarretje op een paar uur tijd heel Thailand doorreizen: "See Chiang Mai, Sukothai, the Isaan region and the floating market in a couple of hours", maar dan zonder enige negatieve connotatie. Nee, perfect als uitstapje met onze mannen, als inleiding tot de echte Thailandreis, vooraleer de monumenten in het echt te gaan bewonderen, of juist om het stuk te zien dat je wil 'skippen' in het 'grote' Thailand.

De Belgische Club had er haar werk van gemaakt! Er waren fietsen en golfkarretjes voorzien om door het park te sjeezen.

Voor alle teams was er een monitor, blijkbaar acht in het totaal, want er waren 80 inschrijvingen. Dat waren vooral Belgen, maar ook Nederlanders en Fransen. Ons team bestond trouwens uit - behalve wijzelf - twee Franse koppels en hun kinderen.

De tocht begon om 10.00, werd onderbroken voor een lekker lunch-buffet en duurde verder tot 16.00. Telkens reden we naar een monument, moesten daar een schat vinden en een opdracht uitvoeren en reden dan weer verder. De formule was ideaal voor iets oudere kinderen, maar ook wel een goeie intro voor ons: we weten nu wat het park inhoudt, de jongens hebben zich geamuseerd (al hebben ze geen schatten gevonden, en geen trappen geteld, enkel op-en afgeklauterd), en wij hebben weer een aantal nieuwe mensen ontmoet! En ja, volgende keer hopen we met jullie naar Muang Boran te gaan; en nee, we zullen jullie niet vragen om deze proeven af te leggen ;-)

Het korte weekoverzicht

Maandag: Aksel gaat werken, Casper heeft zijn eerste schooldag op Saint Andrews, Felix leert over de verschillende beroepen, Debo gaat zwemmen en is een paar uur thuis zonder kinderen - gewoon relax.

Dinsdag: Aksel gaat werken, Casper vindt school ook de tweede dag plezant (de tweede dag op zomerkamp was de moeilijkste dag!), voor het eerst is er iets van warme maaltijd dat Felix niet lust - namelijk wontonsoep, Debo ruimt het appartement eens grondig op, zet dingen op een nieuwe plaats, gaat zwemmen met de jongens. 's Avonds blijft Santi bij hen zodat Aksel en Debo uit eten kunnen... jawel, Aksel is jarig!

Woensdag: Aksel gaat werken, Casper vindt zwemmen op school geweldig, Felix is lastig - wil niet zitten, liggen, staan of stappen, alleen gepakt worden - er komt een kies door! En Debo loopt - in de plensende regen - Silom af om Thaise les te vinden.

Donderdag: Aksel gaat werken, Casper telt elke dag tot 10 in het Engels - vergeet daarbij meestal 4 en 8 - en vertelt af en toe iets over school (in het genre van: "Juf Sylvie zegt 'down sit'", terwijl hij met zijn vingertje op de grond wijst, "en dan moet ik gaan zitten!" - hoort ge het hem zeggen met zijn Gents accent??), Felix - of "Fillie" zoals ze hem in de crèche noemen - heeft kookles en leert krabcake maken. Debo neemt de skytrain en de boot naar Little India en loopt daar - in nog veel meer plensende regen - op zoek naar een Diwali-pakje voor Casper... 's Avonds spelen Aksel en Debo pingpong, voor het eerst volgens de op internet opgezochte regels.

Vrijdag: Aksel gaat werken. Casper heeft - oef, geen Halloween - Diwali-feest op school en gaat niet in uniform, maar in een felgroene kurta-pyjama. Felix begint voor het eerst Thai na te zeggen, en is weer wat vrolijker - een stukje tand is doorgekomen! Debo checkt de input van de taalscholen, alle mogelijke sites voor clubs, activiteiten, lessen, vrijwilligerswerk,... Te veel tegenstrijdige gevoelens: het kriebelt om iets te doen, voelt ongemakkelijk om nergens iemand te kennen, in groepen 'binnen te dringen' die elkaar al lang(er) kennen is niet tof: begin van een dipje? Gelukkig is het nu weekend en hebben we wel wat activiteiten gepland!!

Valt het op dat ik weinig zeg over Aksels werk? Ik weet er zelf zo weinig over dat ik er gewoonweg niks over kan schrijven. Maar geen nood: Aksel heeft beloofd om dit weekend eens wat straffe gegevens op papier te zetten, zodat ik daar volgende week ook iets over op de blog kan zetten!! Nog heel even geduld dus...