Merry Christmas and Happy 2552

Felix op stap

Met een internetconnectie die het de afgelopen weken nogal vaak heeft laten afweten, heb ik nauwelijks gemaild en al helemaal niet geblogd! En zo gebeurt het dus dat ik al heel lang niks geschreven heb over Felix en zijn schooluitstappen…

Twee weken na elkaar ging onze kleinste (al doet hij er alles aan om dat niet te lijken!) op stap. Zijn eerste uitstap was “de boer op” naar Chokchai farms ongeveer 1,5uur rijden van Bangkok. Ik geloof dat de uitstap een succes was, al kan Felix dat niet bevestigen of ontkennen. De boerderij zelf ziet er alleszins ideaal uit om met kinderen te bezoeken (http://www.farmchokchai.com/); eigenlijk zou ik dat wel eens met ons gezinnetje willen uitproberen. De school had ervoor gezorgd dat er voor ieder kind een begeleider was. Als Felix had gewild, dan waren er wel vijf chaperonnes voor hem alleen geweest. Ons meneerke is duidelijk het lievelingske! Wat wil je: sowieso zijn er in de Thaise crèche maar een handvol buitenlandse kindjes, Felix is de blondste van allemaal, en bovendien heeft ons filouke zijn eigen manier om de mensen rond zijn vinger te winden. Als er ook maar binnen een straal van vijf meter een vrouw of meisje naar hem lacht, begint hij kushandjes te werpen! Of – en dat is zo mogelijk nog schattiger – hij maakt een vismondje waarmee hij dan een natte zoen geeft. In ieder geval, het lijkt me dat die jongen een fijne dag had op de boerderij: met een treintje van de ene naar de andere attractie, dieren eten geven, hondenshow zien, koeien (zien) melken, zelf een ijsje maken… De 500 foto’s die op die dag gemaakt werden (en waarvan Felix op meer dan de helft staat!), zeggen genoeg!

Er was duidelijk veel te zien op de boerderij!

Dit is Oriel, Felix' Franse vriendinnetje!

Felix met twee van zijn fans...

En vorige week had Felix “sportdag”! Het is me nog niet zo duidelijk wat ze precies gedaan hebben als sport. Voorlopig heb ik ook nog geen foto’s gezien; die zouden ten minste een tipje van de sluier kunnen oplichten. Normaal gezien vermeldt zijn “over en weer schriftje” wel de activiteiten van de dag (zoals het Thaise alfabet leren, of jelly maken, vertellen over de verschillende beroepen,…), maar in het geval van de sportdag staat er verder niks in. Ligt waarschijnlijk ook aan mijn “gebrekkig” – dus zo goed als onbestaande – Thais. Mijn gesprekken met zijn juf (of khruu) Mint beperken zich voorlopig nog tot een “sawadee kha” en “krap khun kha”.

Voor volgende week zijn er alleszins geen schooluitstappen gepland, maar dan gaan we de toeristische toer op… met omi en tante nessie. Joepie! Of zoals Felix het zegt: “oemi!”

Land of smiles

Terwijl iedereen speculeerde over de situatie in de luchthavens, de uitkomst van de gerechtelijke uitspraak over de geldigheid van de vorige verkiezingen, de kans op rellen, de geleden schade en de mogelijke consequenties voor het toerisme, bleef Thailand toch “the land of smiles”.

Aksel trok deze foto en stuurde hem naar BBC.

De BBC postte de foto prompt op haar website (http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/7759643.stm ), met als bijhorende tekst "Aksel De Meester in Bangkok: when I left the office, I saw a crowd taking pictures, and I was wondering which important person was there. A smile in times of trouble. Couldn’t suppress a smile myself"...

Aksels eerste stap als persfotograaf!

Kleur bekennen

Normaal kleurt Bangkok geel op maandag. Niet om politieke redenen, maar uit traditie. Die komt voort uit de oude Indiase astronomie. In het Thais verwijst iedere dag naar een god en naar een planeet, en elke dag wordt ook geassocieerd met een eigen kleur. Zo verwijst bijvoorbeeld woensdag naar god Phra Phut, de planeet Mercurius en de kleur groen, donderdag refereert aan god Phra Pareuhat, planeet Jupiter en oranje, en zondag is dan weer geassocieerd met zonnegod Phra Arthit en rood. Meestal kan je weten welke dag het is door gewoon te kijken naar de outfit van de mensen in de straat. Op sommige dagen wordt het kleuradvies enthousiaster opgevolgd en is het dus makkelijker om kalenderconclusies te trekken.

Geel, geassocieerd met maandag en de maangod Phra Chan, blijkt de lievelingskleur te zijn van de graag geziene koning Bhumibol. Naar schatting 50 tot 70% van alle mensen loopt op maandag in gele outfit of met gele accessoires rond. Normaal gezien, want vandaag leken de straten kleurloos: mensen droegen veel zwart en wit, tonen van braaf grijs en baby-blauw. Geen 10% van de mensen droeg geel vandaag …

Nee, Bhumibol is niet ineens minder populair geworden! Zeker niet deze week, net voor zijn verjaardag op 5 december! Maar de link met PAD-demonstranten en luchthavenbestormers wordt zo snel gemaakt, en dat kunnen de Thai toch niet erg appreciëren deze dagen! Stedelijke middenklassers vormen nochtans traditioneel de aanhang van de PAD. Ze zijn ervan overtuigd dat de huidige regering uit dezelfde corrupte bende bestaat als de afgezette Thaksin. En ja, eigenlijk zouden ze wel graag een andere regering hebben, maar niet op deze manier! De meeste Thai voelen zich dan ook beschaamd over wat er momenteel gaande is, begrijpen het ook niet. “Dit is niet typisch voor PAD, hiervoor staan ze niet. Heeft een van de leiders misschien een andere, verborgen agenda, één met langere-termijnplanning?” vroeg mijn leerkracht Thais zich vandaag af. Ook zij droeg deze maandag geen geel.

Morgen wordt er amok verwacht, wanneer de uitspraak van het grondwettelijk hof er komt over de geldigheid van de vorige verkiezingen. Er wordt gesproken over de mogelijkheid van een stille coup, als het hof de verkiezingen ongeldig verklaart. Dan wordt de huidige regering ontbonden en een nieuwe gekozen. De PPP, aanhangers van de regering en gekleed in het rood, houden zich paraat, willen ten allen prijze zo’n vervolg vermijden en willen daarvoor tot het uiterste gaan. Net zoals de PAD-leiders, die in de Thaise media gezegd zouden hebben: “Whatever happens, we will fight” en “If we have to die today, I am willing to die”.

Morgen is het dinsdag, door de Indiase astronomie geassocieerd met planeet Mars en god Phra Angkarn. Maar er is een andere, recentere connotatie met koning Bhumibol, sinds Koninklijke astrologen hadden vastgesteld dat roos een voorspoedige kleur was voor zijn gezondheid. Roos op dinsdagen wordt sindsdien even wijdverspreid gevolgd als geel op maandag. Hoe roos kleurt Bangkok morgen, als volgens velen de koning de enige is die de huidige toestand kan oplossen?

Caspers rapport

Voorbije week kreeg Casper zijn rapport en gisteren hielden de juffen, Ms Sylvie en Ms Maria (Casper zegt "mammia"), evaluatiegesprekken met de mama's en papa's.

Het zal wennen worden, terug in België, die summiere rapportjes met enkel een "kan beter, wel, goed, zeer goed" voor een beperkt aantal onderdelen! Vergeet dat hier! Hier worden de kinderen geëvalueerd op zes ontwikkelingspeilers. Dat wordt weergegeven in een overzichtelijk A4-tje. Daarnaast wordt er voor ieder kind een ringmap gemaakt met daarin een overzicht van de verwachte ontwikkeling in de Early Years (gaat van Nursery, over Kindergarten naar Reception, dus voor kinderen tussen 2 en 5, zeg maar). In een schema worden de doelen weergegeven die de kinderen in die periode zouden moeten bereiken. De juffen duiden erin aan wat de kinderen al consistent kunnen en doen. Er worden kleurcodes gebruikt, zodat je na afloop van de Early Years een mooi overzicht hebt, maar vooral ook een toffe herinnering. Want in die ringmap zitten ook per "development area" foto's, genomen gedurende het schooljaar, met daarbij feedback van de juf. Zo zit er voor "Creative Development" Caspers orchideeënschilderij in, een foto met een lachende Casper in schilderschort en het commentaar van de juf "Casper is concentrating on this beautiful painting of the orchids. KG October 2008". Of voor "Language and Literacy": "Casper can copy his name using his name card. He is very pleased with his name card and carries it around with him!" Ms Sylvie lachte terwijl ze me dit toonde (met nog eens twee foto's van een geconcentreerde Casper die net een "C" aan het schrijven is), zei dat ze hem soms echt nadrukkelijk moest zeggen om zijn naamkaartje bij de andere te laten liggen; anders loopt ons meneerke er een ganse dag mee rond! Of nog voor "Mathematical Development" (daaronder wordt ook alles gerekend dat met ruimtelijk inzicht te maken heeft) "Casper enjoys jigsaw puzzles and can sit happily completing them. Well done Casper!" met drie fotootjes waarop Casper een puzzel van een traktor maakt.

Ms Sylvie excuseerde zich omdat zijn kaftje nog maar weinig info bevatte (wel alles is relatief natuurlijk, twaalf foto's al intussen met telkens uitleg bij), omdat hij tenslotte nog geen vier weken op school zat. Ze zei ook hij deze week weer een sprongetje vooruitgang gemaakt heeft. Ineens is hij niet meer zo afzijdig als voorheen. Hij trekt op met een Matthew (onmogelijk weer te geven hoe hij zelf die naam uitspreekt, maar grandioos grappig!), Florian en soms spreekt hij ook over een 'Abbabel' (Annabel dus). Gisterenmorgen was hij zo vrolijk, dat hij een heel verhaal vertelde aan de juffen - in het Nederlands. Een duidelijk teken dat hij zich goed voelt op school, zei Ms Sylvie, en dat geloof ik graag.

Politiek protest

't Is meer om jullie gerust te stellen, want eigenlijk merken we er niet zo veel van, van al dat politiek protest, het sluiten van de luchthavens, de opstandjes en relletjes, de reacties van het leger en de premier... Natuurlijk, het houdt ons bezig, er wordt over gesproken, maar hier op straat, thuis, op school is er niks van te zien. De Belgen die toevallig dinsdagavond naar huis terugkeerden - of diegenen die dat tevergeefs probeerden - hebben heel wat spectaculairdere verhalen.

Moet ik de achtergrond schetsen? Eigenlijk is wat wij weten maar hetzelfde als jullie, wat BBC World en VRT en De Standaard en De Morgen berichten. In dit conflict staan twee partijen tegenover elkaar: de PAD (People's Alliance for Democracy) en de People Power Party (PPP). De eerste groep zou een soort van losse alliantie zijn van royalisten, zakenlui en de stedelijke middenklasse. Wat hen verbindt, is hun overtuiging dat deze regering corrupt is en niet (of onvoldoende) koningsgezind. Zij dragen gele t-shirts; geel, omdat dat naar het schijnt de lievelingskleur van koning Bhumibol is. Aan de andere kant staat de PPP, de partij van premier Somchai, schoonbroer van Thaksin (die tussen haakjes in 2006 door een coup van de macht is gehaald en sindsdien in Thailand effectief veroordeeld is voor corruptie). Deze Thaksin is ongelooflijk populair bij de plattelandsbevolking, en de PPP kan er rekenen op heel wat steun. Hun aanhangers dragen rood. Door de PAD worden ze afgeschilderd als domme, onontwikkelde boeren. Dit conflict verdeelt de Thaise bevolking dus echt in twee: stad versus platteland, het aanvaarden van een democratisch verkozen leider of niet.

De PAD begon met 'serieuze' acties in mei van dit jaar. Sinds augustus worden regeringsgebouwen bezet, de vorige premier - ook al een Thaksin-getrouwe - werd afgezet, Somchai is nog maar in september democratisch verkozen. Sinds dinsdagavond houdt de PAD ook twee luchthavens in Bangkok bezet. De inzet is het aftreden van premier Somchai en een aanpassing aan het hele politiek bestel. Legerbaas Anupong had gisteren aan de premier gevraagd de regering te ontbinden en nieuwe verkiezingen te organiseren; anderzijds vroeg hij de PAD om de internationale luchthaven Suvarnabhumi zo snel mogelijk te ontruimen. Zijn twee vragen werden genegeerd.

Om 21.00 Bangkok time heeft de premier de noodtoestand uitgeroepen in de twee luchthavens. De ontzettingsacties moeten gebeuren onder leiding van de politie, met hulp van de Navy (voor Suvarnabhumi International Airport) en de Air Force (voor Don Muang, de nationale luchthaven). De Army wordt niet opgeroepen, wat de geruchten over een mogelijke coup door het leger (die tussen haakjes de ganse dag de ronde deden) enkel versterkt!

Buitenlanders speculeren hevig mee. Gisteren dacht Aksel dat het leger wel zou tussenkomen, ik was ervan overtuigd dat de koning dat zou doen. Blijkbaar moeit die zich heel weinig met politiek, alleen in uiterst moeilijke situaties. Omdat hij zich zo opstelt, wordt zijn mening danig geapprecieerd. Komt daarbij dat hij volgende week jarig is, en dus een ideaal moment om een publieke mededeling te lanceren. Dacht ik. Het lijkt erop dat het zo lang niet zal duren. Verwachtingen zijn dat het een drukke nacht wordt...

Hoogtepunten van opa's reis

Wat opa en nanny zelf de toppers van hun reis vonden, weten we niet precies. Wij hebben alleszins onze eigen top 4 samengesteld van wat we samen beleefd hebben. In chronologische volgorde waren dat...

1) Loy Kratong of Festival van het Licht: ieder jaar wordt het einde van het regenseizoen gevierd, door de riviergoden of -geesten te eren. Wanneer het feest valt, hangt af van de maanstand; dit jaar viel Loy Kratong op 12 november. Het gebeuren is van brahmaanse oorsprong, en lijkt inderdaad wel op het hindu Diwali-feest. Er worden die dag kleine bootjes gemaakt van in lotusvorm gevouwen bananenbladeren, versierd met orchideeën en brandende kaarsjes. Deze kratongs worden overal te water gelaten. Wij zijn met ons allen - zoals duizenden anderen - afgezakt naar de Chao Phraya rivier en hebben een boot genomen tot bij Wat Arun (het atomium van Bangkok, zeg maar). We keken gewoon onze ogen uit en genoten van de feestdrukte. Later op de avond konden we vanop ons terras nog een stukje van het vuurwerk zien...

2) Hua Hin, oftewel een badplaats op twee uur rijden van Bangkok: hier hebben we drie rustige dagen doorgebracht in een familiehotelletje. Geen spectaculaire verhalen, gewoon relax. Casper en Felix hebben zich reuze-geamuseerd in de zwembaden, en natuurlijk ook pootjebadend in zee. De paarden, die klaar staan om toeristen op het strand te laten rijden, staken hun ogen uit, maar toen Aksel hen erop zette, brulden ze om ter hardst. En Nancy en ik hebben ons aan de 'beach pool' laten masseren... heerlijk!

3) Thais-Franse avond: in een restaurantje bij ons in de buurt hebben we eerst heerlijke, Thaise gerechten gegeten en daarna... petanque gespeeld. Als Aksel nog een beetje oefent, mag hij in het wedstrijdteam spelen, ongelooflijk zoals die kan 'tirer et pointer'! In ieder geval, Piet en Nancy zullen werk moeten maken van hun petanquebaan in de tuin, willen ze een kans maken tegen ons ;-)

4) Sirocco - het laatste hoogtepunt, en bovendien een letterlijk, want het situeerde zich op de 64ste verdieping! Daar buiten op het terras hebben wij genoten van fenomenaal uitzicht, een heerlijk diner en een live orkest! Gewoon super!

Container aangekomen!

Achttien kubieke meter dozen zijn zaterdagochtend afgeleverd! Gelukkig waren opa en Nanny een half uurtje eerder bij ons toegekomen; zo leek het alsof die twee bij het verhuispakket hoorden, opa bij de assemblagekit van het "ladderbed" en nanny bij de dozen beddengoed! Handig, zo'n privé-verhuizers!

Even zaten we met de handen in het haar: waar blijven met nog eens achttien kubieke meter spullen? Wat hadden we toch nog allemaal meegenomen? We begonnen met de dozen speelgoed uit te laden - kwestie van Casper en Felix bezig te houden. Vreemd ingepakt, maar het gaf wel onmiddellijk voldoening: in een doos zat enkel en alleen het playmobil piratenschip, niks anders!

Aan de andere kant waren er ook dozen volgepropt met boeken! Wij dachten dat we de meeste boeken op zolder in Gent hadden laten staan? Gelukkig hadden we ook onze boekenkast mee verhuisd: kastje op slot, schappen apart. De kast is goed en wel gearriveerd, behalve... het sleuteltje!

Het relaas van een week

Vorige week geen speciale evenementen, geen spectaculaire uitstappen of fenomenale nieuwtjes. Sleur? Neen, zeker nog niet, al lijken de dagen allemaal wel een beetje op elkaar...

Aksel gaat uiteraard elke dag werken. En nee, ik kan daarover nog steeds geen details geven; hij heeft zijn huiswerk niet gemaakt :-)

Tot voor kort spendeerde hij al zijn vrije tijd aan het uitzoeken van een muziekinstallatie. Neen, ook hierover kan -mag- ik geen details geven! Mijn oorspronkelijk relaas werd gecensureerd! Ik denk dat Aksel een of andere vorm van virtuele agorafobie heeft. Maar het resultaat van al dat vergelijken staat er nu, en mag er zijn ook!

Belangrijkste dagtaak van papa volgens Casper: DVD van "Dag Sinterklaas" opzetten.

Casper gaat iedere dag naar school: sport op maandag, zwemmen op woensdag en vrijdag. Aksel gaat hem 's morgens brengen, ik ga hem om 14.30 halen. Hij lijkt meestal enthousiast, maar blijkbaar is hij nogal afzijdig en zegt hij geen woord in de klas - niet in het Engels, maar ook niet in het Nederlands. Elke dag vraag ik hem wat hij gegeten heeft: "Euhm rijst en euhm kip", "En geen groentjes?", "Nee, geen groentjes, er waren er geen!" Dan haalt hij zijn schouders op en trekt een onschuldig gezicht, terwijl ik zeker weet dat er dagelijks groentjes geserveerd worden. Als ik hem zeg dat ik graag zou willen dat hij groentjes eet, zegt hij - elke dag opnieuw - "morgenvroeg misschien". Soms lijkt het alsof onze plaat is blijven hangen.

Vrijdag bleef de school gesloten wegens 'hand, foot and mouth disease'. Voor de ongeruste grootouders: http://www.nhs.uk/Conditions/Hand,-foot-and-mouth-disease/Pages/Introduction.aspx?url=Pages/What-is-it.aspx kan geruststellen; dit is de link die we van de schooladministratie kregen. Vandaag ging Casper dus weer naar school, maar - wegens drie nieuwe gevallen in Kindergarten - blijft zijn klas vanaf morgen voor de rest van de week thuis. Een verpleegster heeft alle kindjes onderzocht en Casper bleek nog gezond. Wat natuurlijk niet uitsluit dat hij al besmet kan zijn...

Felix gaat iedere dag naar de crèche, de laatste dagen zelfs zonder te wenen!! Van maandag op dinsdag had hij een verschrikkelijke nacht - tandjes, dromen? Geen idee! In ieder geval had ik hem dinsdag wat langer laten slapen, was ik bijna de hele voormiddag met hem thuis gebleven - samen spelen, boekjes kijken,... 't Was duidelijk dat hij genoot van de exclusieve aandacht! Als ik Fillies over-en-weer-schriftje mag geloven, dan kan die jongen eigenlijk al het Engelse alfabet, het Thaise ook en bovendien tellen tot tien?! Spijtig dat hij het nog niet zelf kan bevestigen ;-)!

Spreken doet Felix nog lang niet, maar er is al klankdifferentiatie! "Papa" komt er nog niet uit, lijkt nog steeds op "mama", maar "mama" en "papa" worden wel lichtjes anders uitgesproken. Als ik eerst vraag "Waar is Felix?" (dan wijst hij op zichzelf), dan "Waar is Fillie?" (wijst nog eens op zichzelf) en dan "Wie is dat?", terwijl ik naar hem wijs, dan klinkt het ongeveer als "niniiie". Als hij met lego bezig is, iets maakt en ik zeg "Wauw, dat is mooi!", knikt hij trots en zegt "ooooiij".

Spreken of niet, die jongen krijgt toch alles gedaan wat hij wil! Ofwel kijkt hij superkoddig (een mens kan hem gewoon niks weigeren!), ofwel zet hij zijn keel open... ongehoord!! Dat wij ooit gedacht hebben dat Felix een stil ventje was??!?!? In ieder geval: het aantal geproduceerde decibels overschrijdt de pijngrens zodanig dat Casper soms vanzelf mee weent ("Mama, Felix mag zo niet wenen! Ik wil dat niet!") en wij - met een hoofd op ontploffen, de waanzin nabij - geven hem dan zijn zin... :-S

En ik? Soms vraag ik mij af hoe het komt dat ineens de dag erop zit, zonder dat ik iets gedaan lijk te hebben! Vanaf 14.00 ben ik continu in het getouw voor onze mannen: alletwee naar huis brengen, zorgen voor eten en entertainment, en ze ook wassen en in pyjama steken voor papa naar huis komt. De avonden zijn nog steeds hectisch; dat had ik eigenlijk niet verwacht - ik dacht dat het rustiger zou zijn dan in België. Maar hier zijn onze mannen opvallend meer vermoeid 's avonds: veel kortere middagdutjes, gecombineerd met al die nieuwe indrukken, de warmte,... ?

Resten mij dus enkel de voormiddagen... In principe breng ik Felix naar de crèche, en ben ik terug tegen 9.00u. Vorige week was het een Felix-dinsdagochtend en Casper-vrijdag. Normaal ruim ik hier eerst een beetje op, steek een wasmachientje in, lees en schrijf emails, blog en bel rond en informeer mij over de meest uiteenlopende zaken: meubilair, planten, taallessen en andere activiteiten, clubs...

Neen, al dat telefoneren is niet alleen voor mezelf! Voorbije week heb ik heel wat rondgebeld voor Casper: ons meneerke wil per se... trompet spelen!! Met dank aan het verhalenboek van omi! Als ik op een dag verlegen zit om nieuwtjes voor op de blog, kan ik jullie blij maken met het verhaal van Krokodil en Olifant, die respectievelijk viool en trompet spelen. Maar binnenkort volgt misschien ook wel een relaas over ons bezoek aan Gymboree - muziekles voor 3-jarigen. Let's see!

Caspers vragen(v)uurtje

Op dit soort van vragen geef ik elke dag antwoorden; of ten minste dat probeer ik toch!

- "Waarom moet ik water drinken?"
- "Waar is Sinterklaas nu?"
- "Wanneer gaat papa een beetje bloed hebben, zodat hij niet kan gaan zwemmen?"
- "Waarom moet die auto tanken?" "En die andere auto?" "Onze auto ook??" "En de taxi's?" "En de moto's?" "En de brommers?" Met dan, na mijn uitleg over motoren in alle mogelijke voertuigen, benzine, diesel en kerosine en fietsen zonder motoren: "heeft een helikopter ook kerosine nodig?" (de helikopter had ik nu net niet vermeld in mijn rijtje voertuigen!)
- "Mama, jij hebt nu geen kaka gedaan?!" "Nee, jongen, ik moest nu geen kaka doen" "Waarom gebruik jij dan toiletpapier als jij alleen maar pipi doet?"
- "Waar is mijn oranje stoel nu?"
- "Waarom mag ik nu geen chocolade cornflakes eten?"
- "Wanneer word ik zo groot als papa?"
- Nadat Casper staand pipi gedaan heeft, en ik gezegd heb dat ik ook moet: "Ga jij ook zo" (en dan zwiert hij zo'n beetje ostentatief met zijn piemel) pipi doen?"
- "Als opa weg is, komt Sinterklaas dan?"
- "Wanneer komt de jongen met het groen van de zwarte mevrouw?" (achtergrond: er is hier een zwarte mama met 3 jongens; die hebben een soort van groene speelgoed-fiets-brommer, waar Casper graag nog eens mee zou willen rijden)
- "Wanneer heb ik 2 felixen?" (vervolg van het gesprek: "Wil je nog een broer hebben?", "Ja, nog een Felix, ik wil..." en dan variabel, maar de laatste keer wou hij nog 2 zussen en 2 broers!)
- "Waar is de rorosoris nu?" (dinosaurus dus, maar dat kan verwijzen naar zijn pyama, of naar een tekening van een dino, of misschien wel het uitgestorven dier zelf?)
- "Weekend is weekend he?", zonder enige aanleiding, en niet bedoeld als statement, hij verwacht dan echt een antwoord! Het vreemde is dat hij mij deze vraag al ettelijke keren gesteld heeft? Misschien bedoelt hij dat als vertaling tussen Nederlands en Engels? (zoals we soms verduidelijken "please" betekent "alstublief"?)
- "Waarom mag de lucht (aircon dus) niet aan als de deur openstaat?"
- "Wanneer mogen de plantjes nog eens eten?"
- "Waarom neemt papa een computer mee naar het werk?" en vervolgens, na mijn uitleg over wat papa moet doen (euhm, voor zover ik dat weet), "En waarom heb jij dan ook zo een?"
- "Ik ben vandaag heel flink geweest he?", als het van zijn gedrag afhangt of hij nog naar de DVD "Dag sinterklaas" mag kijken voor het slapen gaan. Soms wordt deze vraag gevolgd door een vergenoegd "En Felix niet he?!"

en tenslotte, nog maar eens om heel zeker te zijn: "Eerst komt opa, dan gaat opa weg, en dan komt Sinterklaas, he mama?"

Granny nee, mama nee, papa ja!!

Het fruitmoment, een dagelijks wederkerend fenomeen. De eerste dagen in Bangkok waren op dat vlak nogal 'arbeidsintensief', moeilijk zeg maar. In België gaan een peer, een banaan, een kiwi, groene, pitloze druifjes er meestal wel vlotjes in; bij Casper zeker, bij Felix soms. Hier wilden we de jongens zo snel mogelijk de 'nieuwe' vruchten leren kennen. We kochten pomelo, bananen, ananas, inheemse mandarijntjes en druiven, broodvrucht (maar wij houden het meestal op de Engelse naam jackfruit), drakenfruit (of pitaya), en papaya.

De vruchten scoorden niet geweldig goed...

pomelo: wordt ostentatief genegeeerd.
bananen: nogal wisselend succes: de ene dag krijgen de jongens er niet genoeg van, willen ze er elk 3, de volgende dag lijken de bananen behekst.
ananas: geslaagd voor Casper, Felix keurt zoiets - gesneden of ongesneden - geen blik waardig!
mandarijntjes: worden hoogstens afgezabberd, en je krijgt gegarandeerd het vel terug
inheemse druiven: hebben pitjes en velletjes... moet ik meer zeggen? Felix heeft een week lang alleen ingevoerde pitloze druiven gegeten!
broodvrucht: mmm, 2 stukjes eten gaat nog net, daarna toch liever iets anders
drakenfruit: "van drakenfruit word je zo sterk als een draak!" kon hen niet overtuigen; drakenfruit kan wel goed vliegen - heel de living rond! Thuis eten onze jongens het nauwelijks of niet, maar op school en in de crèche is het blijkbaar wel lekker!
papaya: heeft voeten in de aarde gehad om onze jongens te laten proeven; we hebben vooral grapjes gemaakt -"opa? neeee! mama? neee! papa? jaaaaa!" - om ze ook maar even te laten proberen... hehe, dat was een opgave! Maar nu maken we datzelfde grapje terwijl de papaya naar binnen geschrokt wordt!! Joepie, lekker!

Muang Boran

Vandaag hebben we schatten gezocht, trappen en ook standbeelden geteld, robotje gespeeld, "the maze" gespeeld, vragen opgelost over Thaise volkskunde, behendigheid getoond met hoepels...

't was "Treasure Hunt", een activiteit georganiseerd door de Belgische Club, in Muang Boran - oftewel Ancient City. Dat is in feite een heel groot park in de vorm van Thailand, waar een hele hoop originele huizen heropgebouwd zijn (à la Bokrijk, of Hollókő voor de Hongarijekenners), maar waar ook een aantal indrukwekkende monumenten op schaal 1/3 zijn nagebouwd. Hun positie in het park is trouwens helemaal volgens waar ze ook in realiteit staan.

Eigenlijk wist ik wel van het bestaan van dit park af, maar ik dacht dat het niet zoveel om het lijf had. Nu kan ik alleen zeggen aan al onze toekomstige bezoekers: dit is toch wel een toffe uitstap! Relax fietsen of met een golfkarretje op een paar uur tijd heel Thailand doorreizen: "See Chiang Mai, Sukothai, the Isaan region and the floating market in a couple of hours", maar dan zonder enige negatieve connotatie. Nee, perfect als uitstapje met onze mannen, als inleiding tot de echte Thailandreis, vooraleer de monumenten in het echt te gaan bewonderen, of juist om het stuk te zien dat je wil 'skippen' in het 'grote' Thailand.

De Belgische Club had er haar werk van gemaakt! Er waren fietsen en golfkarretjes voorzien om door het park te sjeezen.

Voor alle teams was er een monitor, blijkbaar acht in het totaal, want er waren 80 inschrijvingen. Dat waren vooral Belgen, maar ook Nederlanders en Fransen. Ons team bestond trouwens uit - behalve wijzelf - twee Franse koppels en hun kinderen.

De tocht begon om 10.00, werd onderbroken voor een lekker lunch-buffet en duurde verder tot 16.00. Telkens reden we naar een monument, moesten daar een schat vinden en een opdracht uitvoeren en reden dan weer verder. De formule was ideaal voor iets oudere kinderen, maar ook wel een goeie intro voor ons: we weten nu wat het park inhoudt, de jongens hebben zich geamuseerd (al hebben ze geen schatten gevonden, en geen trappen geteld, enkel op-en afgeklauterd), en wij hebben weer een aantal nieuwe mensen ontmoet! En ja, volgende keer hopen we met jullie naar Muang Boran te gaan; en nee, we zullen jullie niet vragen om deze proeven af te leggen ;-)

Het korte weekoverzicht

Maandag: Aksel gaat werken, Casper heeft zijn eerste schooldag op Saint Andrews, Felix leert over de verschillende beroepen, Debo gaat zwemmen en is een paar uur thuis zonder kinderen - gewoon relax.

Dinsdag: Aksel gaat werken, Casper vindt school ook de tweede dag plezant (de tweede dag op zomerkamp was de moeilijkste dag!), voor het eerst is er iets van warme maaltijd dat Felix niet lust - namelijk wontonsoep, Debo ruimt het appartement eens grondig op, zet dingen op een nieuwe plaats, gaat zwemmen met de jongens. 's Avonds blijft Santi bij hen zodat Aksel en Debo uit eten kunnen... jawel, Aksel is jarig!

Woensdag: Aksel gaat werken, Casper vindt zwemmen op school geweldig, Felix is lastig - wil niet zitten, liggen, staan of stappen, alleen gepakt worden - er komt een kies door! En Debo loopt - in de plensende regen - Silom af om Thaise les te vinden.

Donderdag: Aksel gaat werken, Casper telt elke dag tot 10 in het Engels - vergeet daarbij meestal 4 en 8 - en vertelt af en toe iets over school (in het genre van: "Juf Sylvie zegt 'down sit'", terwijl hij met zijn vingertje op de grond wijst, "en dan moet ik gaan zitten!" - hoort ge het hem zeggen met zijn Gents accent??), Felix - of "Fillie" zoals ze hem in de crèche noemen - heeft kookles en leert krabcake maken. Debo neemt de skytrain en de boot naar Little India en loopt daar - in nog veel meer plensende regen - op zoek naar een Diwali-pakje voor Casper... 's Avonds spelen Aksel en Debo pingpong, voor het eerst volgens de op internet opgezochte regels.

Vrijdag: Aksel gaat werken. Casper heeft - oef, geen Halloween - Diwali-feest op school en gaat niet in uniform, maar in een felgroene kurta-pyjama. Felix begint voor het eerst Thai na te zeggen, en is weer wat vrolijker - een stukje tand is doorgekomen! Debo checkt de input van de taalscholen, alle mogelijke sites voor clubs, activiteiten, lessen, vrijwilligerswerk,... Te veel tegenstrijdige gevoelens: het kriebelt om iets te doen, voelt ongemakkelijk om nergens iemand te kennen, in groepen 'binnen te dringen' die elkaar al lang(er) kennen is niet tof: begin van een dipje? Gelukkig is het nu weekend en hebben we wel wat activiteiten gepland!!

Valt het op dat ik weinig zeg over Aksels werk? Ik weet er zelf zo weinig over dat ik er gewoonweg niks over kan schrijven. Maar geen nood: Aksel heeft beloofd om dit weekend eens wat straffe gegevens op papier te zetten, zodat ik daar volgende week ook iets over op de blog kan zetten!! Nog heel even geduld dus...

Caspers grote dag

Twee weken geleden klonk het "neeeeee, ik wil niet naar school". Vorige week - nadat we zijn uniform hadden gekocht en samen een paar keer Felix bij de creche hadden afgezet - was het "school, joepieeeeeeeeeeeee".

Het schooluniform even showen voor papa... Toen was school nog heel ver weg!

En ook het sportuniform even tonen. En de speciale schooltas!

We hadden ons niet te veel illusies gemaakt over deze ochtend. En maar goed ook! Gisteren wou ons meneerke niet gaan slapen, vanmorgen dus moeten wakker maken - en dat belooft nooit veel goeds! Met slaapoogjes aan de ontbijttafel, suf bij het aantrekken van het uniform. En dan ineens, het besef dat het nu echt is, dat hij echt naar school moest. "Neeeeeeeeeee", een kreet die door merg en been gaat, een poging om zelf die uniformbroek weer uit te trekken, de speciale schoolpet vliegt door de kamer...

Een gelijkaardig scenario - eigenlijk gewoon het vervolg - op school. Nog meer gebrul, hysterische kreten. Klassiek waarschijnlijk, maar niet plezant om hem zo achter te laten...

En vanavond... een vrolijk "Mamaaaaaaaaaaaaaaa, waar is papa? Six, seven, five, foil" " Ugh, kunt gij al tellen in het Engels jongen?" Daar kwam Ms Sylvie aan: "He had a great day!" De tranen waren blijkbaar snel opgedroogd, hij had zich goed beziggehouden, en de juffen verbaasd dat hij toch al "Please" en "Thank you" kon zeggen.

Veel verhaal hebben we niet gekregen. Hij beweert bij hoog en bij laag dat het enige dat hij op school gegeten heeft, een appel is. Lijkt me onwaarschijnlijk, maar - gezien zijn overtuigingskracht - morgen toch maar even checken. Hoe de kindjes in de klas heten, daar heeft hij geen idee van; er is alleen geen Lucas bij. En dan toch wel even ongerust: "Waar is mijn Lucas?"

Mini-fotoreportage

Het leven zoals het is: ook in Bangkok moeten onze jongens eten, willen ze boekjes lezen en tv kijken. Veel tekst en uitleg is er dus niet nodig bij deze foto's...

Met twee op één trip trapp: soms gaat dat goed...

En brood met worst smaakt toch altijd en overal!

Maar soms is het gewoon makkelijker als mama helpt!

Samen boekjes lezen in de zetel...

... en voor het slapengaan tv kijken op papa's computer!

Twee waterratten in hun nieuwe zwemoutfit

En waar blijft tante Nessie nu?

Over Chulalongkorn en dinosaurussen

23 oktober: Chulalongkorn Day en dus vrijaf voor Aksel!

In 1868 besteeg koning Chulalongkorn, oftewel Rama V, de troon. Hij pakte de druk van de Fransen en de Engelsen - die volop in de regio aan het koloniseren waren - goed aan, en kon daardoor de onafhankelijkheid van Thailand bewaren. Hij was een efficiënt bestuurder, richtte van nul een moderne staatsstructuur op naar westers model, schafte daarbij de slavernij af, reorganiseerde de juridische en financiële instellingen, en richtte de diensten voor volksgezondheid en onderwijs op. Verder introduceerde hij een spoorwegstelsel, deed veel voor de telecommunicatie in Thailand, richtte twee universiteiten op, was mecenas voor een heel aantal beroemde gebouwen, en schreef tussendoor ook nog een paar boeken. Hij stierf op 23 oktober 1910.

Chulalongkorn geniet nog altijd heel veel aanzien. Blijbaar verzamelen op 23 oktober massa's mensen aan zijn standbeeld om hem te eren. Geen idee of dat vandaag effectief het geval was, want dat hebben we dus niet gedaan. Wij zijn gaan shoppen, in een van de grote shoppingmalls die - feestdag of niet - gewoon open zijn. Resultaat: een groen vuilnisbakje en een bestelling voor terrasmeubilair.


Vanavond zaten we aan tafel: de jongens waren na hun laatste zwembadoffensief gedoucht en in pyjama. Op die van Casper stond - behalve streepjes - een klein plaatje met een dinosaurus op. Niet dat dit de eerste keer was dat hij deze pyjama aan had, maar vandaag vroeg hij ineens wat daar precies op stond. (Ik heb tussen haakjes een klein vermoeden dat die vraag enkel kwam, omdat hij tijd wou rekken: dat ene stukje gele paprika wou hij helemaal niet eten, maar was noodzakelijk kwaad als hij als dessert een ijsje wou.)

Situatieschets:

papa en Felix: volop in "gesprek"
papa op verschillende manieren en toonaarden: 'Wilt ge nog Felix?' 'Blijf eens zitten, Felix.' 'Op de poep blijven zitten, Felix.' 'Kijk, hier nog een beetje, Felix.' 'Nee, Felix, niet met de handen in het glas.' 'Felix, blijf eens rustig zitten'...
Felix: behalve 'Bbwaaajaaajaa' en 'mama' (dat verwijst naar zowat iedereen) en 'noo' (dat is dus 'nog') vooral op 'gesticulatieve' manier aan het communiceren.

En dan - tegelijkertijd - het gesprek van Casper en mama - enkel als intro voor wat later volgde:
Casper: Wat is dat eigenlijk?
mama: Dat is een dinosaurus.
Casper: Wat is dat?
mama: Dat is - dat was een heel groot dier, dat vroeger leefde, maar nu niet meer.
Casper: ?
mama: Vroeger was de wereld helemaal anders; toen leefden er heel grote dieren, veel groter dan olifanten of giraffen.
Casper: En waarom?
mama: Euh, die dieren woonden op onze wereld, maar dat is heel lang geleden.
Casper: En waarom?
mama: Wel, op een bepaald moment zijn die grote dieren - die dinosaurussen dus - allemaal dood gegaan; niemand weet waarom. En..
Casper: En waarom is dat dan?
mama: ...
Casper: En waarom is dat dan?
mama: ...
Casper: En waarom is dat dan?

Ik vond van mezelf dat ik het dinosaurusverhaal vrij begrijpelijk had uitgelegd - tenminste, hetgeen ik er zelf van weet, maar dat is niet bijzonder veel. En telkens kreeg ik ongeveer dezelfde vraag terug - ik geloof dat we in de waarom-fase zijn beland!!

Voor Casper moest gaan slapen, wilde hij - zoals gewoonlijk nog een verhaaltje. Normaal moet papa dat lezen; vandaag moest het ineens mama zijn. Ik moest geen verhaaltje lezen, maar telkens opnieuw vertellen over de dinosaurussen. Na vijf keer hetzelfde relaas beloofde ik hem dat we morgen op de computer nog veel meer over de dinosaurussen zouden opzoeken.

Zoals gewoonlijk kwam Casper vijf minuten later weer uit bed met een "Ik moet pipi doen", en passeerde langs de kamer waar Aksel en ik allebei aan de computer zaten. Weer een vraag over dinosaurussen... Aksel googlede even en toonde hem een paar tekeningen en beelden uit Jurassic Parc. Casper onder de indruk, maar ook wel ongeduldig. "Maar papa, klik er eens op!". Wij probeerden te zeggen dat we morgen nog wel wat zouden op de computer zoeken. Maar neen, Casper nog eens en nog eens, en "Papaaaaaa, klikken, dan kunnen we ze horen!" Toen pas hadden we door dat Casper hoopte om met de dino's te kunnen skypen! Als de naam of foto van opa op de computer staat, en ge klikt erop, dan kunt ge die toch ook horen? En hetzelfde met bomi, en granny... waarom dan niet met de dino's?!

Felix' eerste dag

Vandaag ging Felix voor het eerst naar de Thaise crèche - de Thew Brain School. 't Is een mini-schooltje waar ze kinderopvang organiseren van 8 tot 17 uur, maar in de namiddagen ook een After School Programme organiseren, rond kritisch denken en creativiteit. Ik geloof dat er in de volledige kinderopvang maar een zestiental kindjes zijn. Die zitten blijkbaar nooit samen! Soms hebben ze activiteiten per grote leeftijdsgroep - zo zijn er twee - op andere momenten zitten ze echt maar samen met de kindjes die op een paar maanden na even oud zijn. En dan komt
Felix terecht in een klasje van drie: met twee Thaise kindjes en een Russich! Het systeem lijkt eerder op een soort van kleuterklasje - maar dan voor hele kleintjes - dan op een crèche in België.

Rond 10uur kwamen we er toe. Terwijl ik moest wachten tot iemand me kon helpen om de inschrijvingsformulieren in te vullen - die waren uitsluitend in het Thai - hebben Casper en Felix samen gespeeld. Dan was het net pauze: de kindjes kregen een soort van worstenbroodje en melk. Dat ging er bij onze jongens ook vlotjes in! En na die pauze ging Felix mee met zijn klasje! Eerst jammerde hij (nee, dit keer geen brullen), maar toen ik de deur uitwas, keek hij al aandachtig naar de tekeningen in het boek. Het ging - zo zag ik later in zijn schriftje - over hoe je je tandjes moest poetsen! En daarna hadden ze onder andere "les" over kleuren, maakte hij een zebra, en leerden ze tellen. Het commentaar van de juf luidde "he adjusted himself very fast to new environment; pay good attention to all class; bot he refuse to wear apron". Dat laatste verbaast me ook niks: Casper wil al een tijd geen slab meer aan, dus Felix ook niet!

Tegen 15.30 ben ik Felix gaan halen. Hij zag er afgepeigerd uit. Blijkbaar hadden ze hem na twee uur dutje wakker gemaakt. En misschien had al dat Thai hem ook wel vermoeid? In ieder geval, toen hij mij zag, kwam hij op zijn kromme beentjes aangelopen, moest ik hem pakken en konden we niet snel genoeg vertrekken. De conversatie die ik nog wilde hebben met zijn juf, heb ik maar uitgesteld. Ik ben eens benieuwd hoe hij morgen reageert, als hij weer naar zijn nieuwe klasje gaat!

De kaap van twee weken

Twee weken - eigenlijk al 18 dagen: zo lang - of zo kort - zijn we hier nu. De dagen vliegen voorbij, maar het is al moeilijk om te vertellen wat precies wanneer gebeurde...

De feiten:

We vertrokken op 1 oktober in de avond, gebracht door twee auto's om onze 150kg bagage en buggy mee te kunnen sleuren. Twee vluchten, een taxi-rit en een kleine 24 uur later stonden we hier. Casper en Felix vonden de taxi fantastisch, maar sindsdien hebben ze toch elk een eigen voorkeur voor een vervoermiddel: Casper voor de tuktuks, Felix voor de bbbbbbbbrrrrrrrrrrrrr, brommers en moto's dus. Die laatste zijn er hier in overvloed! Hoewel, bij beiden ligt toch ook de skytrain in het bovenste laatje!

Ons appartement is gemeubeld, en met de hoogst noodzakelijke spullen (wat plastieken servies en een setje handdoeken en lakens) in de valiezen konden we al onmiddellijk 'thuis' logeren. We veronderstelden dat dat voor de jongens het eenvoudigst was. Het appartement is trouwens al helemaal ons territorium en ik denk dat we ons er al allemaal thuis voelen. We wonen op de vierde verdieping; het tuintje, zwembad, sauna en jaccuzzi, biljart en pingpongtafel zijn op het derde. Er zijn drie slaapkamers, elk met eigen badkamer en balkon, een living met zit- en eetgedeelte, ook met een balkon, en een open keuken. Daarnaast is er nog een 'washok'-balkon, dat leidt naar de 'maid's room'. Dat is eigenlijk maar een mini-kamertje met een badkamertje-tje. Onze meubels (belangrijk als je gemeubeld huurt in Thailand! Geloof me, tijdens onze trip in juni hebben we het een en ander gezien!) zijn modern en sober. Mijn enige bekommernis is dat ze niet 100% childproof zijn; ik vrees nu al dat de toestand van nu over twee jaar niet zal kunnen doorgaan als 'schade door normaal gebruik gedurende twee jaar'?

De afgelopen dagen hebben we telkens iets uitgezocht, gekocht, in orde gebracht... Zo hebben we intussen beiden een gsm met Thais nummer en hebben we een auto. Daarmee rijdt Aksel trouwens al heel gezwind rond! Ik euh nog niet, nee. Ook ons air shipment is al gearriveerd! Daarin zaten vooral spullen voor in de keuken, bed- en badgerief, een trip trapp en speelgoed voor de jongens! Soms vraag ik mij af wat we nu moeten aanvangen met die 18 kubieke meter spullen die nu op zee naar ons op weg zijn? Als we nog hier en daar een kleinigheidje kopen (een vergiet zou handig zijn, en nog wat glazen, en ja ook die tweede trip trapp), zou dat dan niet volstaan?

We hebben al een aantal grootwarenhuizen onderzocht: Makro, Carrefour, Tesco-Lotus en Gourmet. De eerste drie liggen relatief dichtbij en zijn het best bereikbaar met de auto. Vanaf nu kijken we wel uit wanneer we gaan! Vrijdagnamiddag en -avond zijn een 'no go'! Van Makro naar huis is 1,5 km rijden, maar daar hebben we op zo'n vrijdagavond ruim een uur over gedaan!!! Het is nog een beetje zoeken: in de ene supermarkt vinden we geen room, maar wel veel lekkere koekjes, de andere heeft wel lekker brood, maar minder keuze in beleg... In ieder geval: aan lekkernijen geen gebrek! De voorkeur van de jongens gaat duidelijk uit naar Carrefour: daar hebben ze winkelkarretjes met een autootje!

Aksel is al twee volle weken gaan werken. Intussen bleef ik bij de jongens... mmm, toch wel intensief!! Sowieso zit er nogal wat poeier in die boefjes, maar met jetlag, een warmte die ze niet gewoon zijn, in een omgeving die ze niet kennen,... hehe, vermoeiende dagen!! In ieder geval, op zo'n weekdagen hebben we ook al een en ander ondernomen. Elke dag wordt er gezwommen, of - als het niet kan wegens te veel regen - spelen we in de overdekte open ruimte (fietsen, 'pingpongen'). We verkenden ook telkens een stukje van onze onmiddellijke buurt: langs een paar kleine kronkelstraatjes (jawel, temidden van de hoogbouw) naar een fruit-en groentekraampje of naar een mini-superette voor brood, of langs de 'robot building' en een paar skyscrapers in aanbouw naar een potentiële crèche voor Felix. Ik heb drie crèches bezocht, en besloten dat het een Thaise crèche wordt waar die jongen de volgende maanden gaat spelen, eten en middagdutjes zal houden. Na twee bezoekjes met ons drietjes, denk ik dat we morgen Felix een halve dag alleen in de crèche gaan laten? Aan Caspers school, Saint-Andrews, hebben we trouwens ook al een bezoek gebracht. Over exact een week mag hij 'instappen'!!

Wat ik ondertussen ook al geregeld heb, is - om het heel oneerbiedig te zeggen - vervanging gezocht voor onze afwasmachine + strijkmand + poets-dienstencheques + babysit die we in België hadden. Dat is niet echt tof gezegd, maar dat is wel precies wat ik graag wilde dat onze maid/nanny voor ons ging doen! We hebben sinds drie dagen een - wat ze noemen - "live-out maid". Ze heet Santi, is naar eigen zeggen 24 jaar, van Nepali afkomst, maar geboren in Myanmar. Sinds vijf jaar woont en werkt ze in Bangkok. Ze komt tegen 10u bij ons, en helpt in het huishouden, vooral dus poetsen, afwassen en strijken. Ik zou ook graag willen dat ze op de jongens kan letten, maar dat is voorlopig maar heel beperkt mogelijk: ze kennen elkaar nog niet zo goed en er is geen gemeenschappelijke taal. Het is nog wat wennen: Delhi met Mary en Bhola is lang verleden tijd, Delhi en Bangkok zijn ook duidelijk verschillend, en daarnaast is een gezin met kinderen ook wel helemaal anders...

De emoties:

Nieuw, onbekend, spannend, intens... voor ons allevier denk ik. Felix kan het niet zo uitleggen, en voor hem zijn de veranderingen misschien ook het minst opvallend? Uiteindelijk heeft hij zowel in Gent als hier zijn natje en zijn droogje! Dat hij hier bovendien zo vaak mag zwemmen en nieuwe sandalen heeft, dat is gewoon bonus! Voor Casper zijn de veranderingen opvallend. We zijn net terug van ons eerste uitje in Thailand - drie dagen aan zee in een familieresort in gezelschap van een aantal andere Belgische en Nederlandse Bangkokianen-Bangkokkenaars-Bangkokkers-Bangkokkezen-... Nu is voor Casper de verwarring compleet: wat is nu Thailand, Bangkok, zee? Hij dacht dat we beneden gingen eten - alsof ons appartement een hotel was, met het restaurant beneden. Casper vergelijkt ook vaak met Gent. "Wij hebben 2 auto's. In Gent hebben we een blauwe, en hier deze!" Dat onze S Max niet meer van ons is, is gewoon een onacceptabel idee! Tegenwoordig wil hij ook alleen nog maar douchen in ZIJN douche! En zowel hij als Felix kennen al goed de gewoonten en de opbergplaatsen van het appartement. Hun nieuwe hobby is bijvoorbeeld 'schoenkastlegen': gewoon schoenen uit de schoenkast in het midden van de living gooien... dat doen ze wel een keer of vijf per dag, maar altijd wordt daarbij gelachen en gegierd alsof het absoluut nieuw is!! Daarna, als al het schoeisel van de hele familie in een onoverzichtelijke berg voor de voordeur ligt (vervelend als op dat moment juist de conciërge wil langskomen voor een technisch defectje!), kiezen ze elk hun favoriete paar uit en stappen daar fier mee door het huis (normaal lopen we hier alleen op blote voeten rond; overal ligt parket).

De verwachtingen en verzuchtingen:

Aah, de belangrijkste nu is: dat Casper zo snel mogelijk in het juiste ritme geraakt, op tijd kan slapen en ook voldoende - niet 's nachts wakker wordt, of tot elf uur 's avonds als een zombie uit zijn bedje komt en protesteert. En dan natuurlijk, dat beide jongens zich goed voelen in de crèche en op school!

En daarna... wil ik voor mezelf het een en ander uitzoeken, activiteiten starten, mensen ontmoeten, de stad ontdekken. Oh ja, er staat ons nog veel te wachten!

Welkom...

Ok, hier is hij dan - onze blog!

Eindelijk heb ik mijn twijfels en gene opzijgezet. Want ja hoor, wat heb ik niet allemaal gedacht? Zou ik of zou ik niet? Durf ik eigenlijk zo maar eventjes ons wel en wee in het publiek te gooien? Of is er ook maar iemand geïnteresseerd in nog een blogje bij, nog zo'n dagboekrelaas op het net? Kan ik niet beter gewoon een paar emailtjes sturen? En ook: hoe lang zal ik dat volhouden - dat bloggen?

Desalniettemin, welkom! Eerst wil ik jullie vragen: graag een beetje begrip voor een blog-beginner als ik! Als deze hoe-werkt-dat-bloggen-toch-zoektocht meezit, hoop ik jullie te kunnen trakteren op een hele hoop verhalen...